تحلیلگران بازار املاک و مستغلات در استرالیا می گویند هزاران خانه و آپارتمان خالی ممکن است در سراسر استرالیا خالی و بدون سکنه باشند. شرایطی که آنها می گویند، بحران کنونی مسکن در کشور را تشدید می کند.
این ادعا در حالی عنوان می شود که بهای مسکن در سرتاسر استرالیا در ماه فوریه 1.4 درصد افزایش داشته است و در حال حاضر متوسط بهای مسکن در استرالیا 570 هزار دلار اعلام شده است.
و جالب آنکه این در واقع افزایشی در حدود یازده درصدی را نسبت به دوازده ماه پیش نشان می دهد.
کامرون کاشر (Cameron Kusher) یک پژوهشگر و تحلیلگر ارشد داده های مسکن از سازمان CoreLogic می گوید به نظر می رسد که هیچ چیز نتوانسته تا جلوی رشد قیمت مسکن در استرالیا را بگیرد.
او می گوید: "این رشد بسیار قوی است. اگر به آنچه در سیدنی اتفاق افتاده نگاه کنید، متوجه خواهید شد که ما شاهد سریع ترین نرخ رشد بهای مسکن از سال 2002 تا کنون هستیم. و در واقع در همه شهرهای اصلی استرالیا شاهد قدرتمند ترین میزان رشد سالانه از سال 2010 تا کنون هستیم. در نتیجه بازار مسکن در سطحی گسترده، بازاری قدرتمند است اما هنوز به میزان قابل توجهی دستخوش اتفاقاتی است که در سیدنی و ملبورن رخ می دهد".
در این میان سیدنی همچنان جلودار رشد بهای مسکن در استرالیا بوده است. بهای مسکن در این شهر تنها در ماه گذشته (فوریه) 2.6 درصد و ظرف یک سال اخیر بیش از 18 درصد افزایش داشته است.
آقای کاشر می گوید نرخ بهره های بانکی در کنار مهاجرت و البته افزایش جمعیت به ویژه در ایالت های نیوساوت ولز و ویکتوریا به تقاضای موجود دامن می زنند.
و آنگونه که او می گوید در این میان، بر تعداد سرمایه گذاران در بازار مسکن نیز افزوده شده است.
او می گوید: "آنها تاثیر قابل توجهی بر این موضوع گذاشته اند. اگر به آمار مربوط به فعالیت سرمایه گذاران در ایالت نیوساوت ولز نگاه کنید و اگر ریفاینانس را کنار بگذارید، باید گفت آنها در حدود 55 درصد از وام های جدید در ایالت نیوساوت ولز و در حدود 48 درصد از وام های جدید در ایالت ویکتوریا را به خود اختصاص داده اند. اگر چه از نظر تاریخی این آمار به مراتب پایین تر هستند".
و این در حالی است که خریداران خارجی در واقع بار دیگر به استرالیا بازگشته اند.
بر اساس یکی از جدیدترین گزارش های بانک ملی استرالیا (NAB) یازده درصد از کل املاک نوساز در سه ماهه منتهی به ماه دسامبر سال گذشته در استرالیا توسط خریداران خارجی خریداری شده است.
کامرون کاشر، پژوهشگر و تحلیلگر ارشد داده های مسکن از سازمان CoreLogic می گوید اکنون بیم آن می رود که بسیاری از این واحدهای جدید، ممکن است به صورتی خالی از سکنه به حال خود رها شوند.
او می گوید: "آمار قابل اعتمادی در این خصوص وجود ندارد اما اگر به ملبورن و یا بریزبن بروید در برخی از این مناطق شاهد ساخت و ساز تعداد زیادی واحد آپارتمانی خواهید بود. وقتی که در شب به آنجا می روید متوجه می شوید که هیچ اسباب و اثاثیه ای در بالکن این منازل نیست و حتی تعداد بسیار اندکی از چراغ های این منازل روشن است. در نتیجه این امر کاملا روشن است که تعداد زیادی از این املاک خالی از سکنه به حال خود رها شده اند".
و این در حالی است که داگلاس دریسکال (Douglas Driscoll) کارمند آژانس املاک Starr Properties می گوید تعداد این واحدهای مسکونی خالی از سکنه ممکن است حتی صدها هزار واحد باشد.
او می گوید: "اگر که به سرشماری سال 2011 نگاه کنید، متوجه می شوید که در آن عنوان شده تعداد 120 هزار ملک خالی از سکنه در سرتاسر سیدنی وجود داشته است. و گفتنی است که ظهور سرمایه گذاری خارجی ها در بخش مسکن، در واقع به صورت جدی در حوالی سال 2012 آغاز شده است. در نتیجه تحقیقات ابتدایی من به من می گوید که تعداد این املاک خالی از سکنه ممکن است در حدود 200 هزار واحد باشد".
آقای دریسکال خاطر نشان کرده است که این عدد تنها مربوط به شهر سیدنی است. اگر چه او یک بار دیگر تاکید کرده که هیچ آمار رسمی قابل استنادی در این خصوص وجود ندارد.
او می گوید: "شواهد من خیلی محکم هستند. من نمی توانم هیچ گونه اطلاعات یا شواهد آماری در جای دیگر پیدا کنم اما به طور حتم شبکه ما شامل 30 دفتر در سرتاسر سیدنی است. من همچنین با کارمندان حرفه ای بسیاری نیز که در سرتاسر شهر در بخش املاک و مستغلات شاغل هستند و یا خانه سازان مختلف در ارتباط هستم. اینها تقریبا بخش عمده ای از منابعی هستند که من شواهد خودم را از آنها به دست می آورم".
اگرچه، مایکل گانینگ (Malcolm Gunning) از انستیتویی به نام Real Estate Institute می گوید بسیاری از این آپارتمان ها ممکن است به دلایل دیگری خالی از سکنه باشند.
او می گوید: "از تعداد زیادی از این املاک ممکن است به صورت نیمه وقت استفاده شود. آنها ممکن است متعلق به والدینی باشد که بچه هایشان بزرگ شده و رفته اند و آنها در واقع املاک دیگری در خارج از سیدنی دارند و تنها از این املاک به عنوان پایگاهی در سیدنی استفاده می کنند – که البته در بسیاری از موارد چنین است – و یا اینکه این املاک ممکن است متعلق به افرادی باشد که در دیگر ایالت ها زندگی می کنند و از این املاک یک بار در ماه و یا یک، دو یا سه بار در سال استفاده می کنند. سرمایه گذاران خارجی اغلب یک خانه را خریداری می کنند و آن را به بچه های دانشجو اجاره می دهند و یا آنکه به بچه های دانشجوی خود اجازه می دهند تا برای مدت شش ماه از سال در آن زندگی کنند. و شش ماه دیگر سال هم این خانه ها خالی خواهد ماند زیرا آنها نمی خواهند تا آن را اجاره بدهند".
در این حال، عده ای نیز پیشنهاد می کنند که شاید راه حل مناسب، اجازه دادن به بخشی از این املاک نو برای سکونت افراد محلی باشد که به باور پیشنهاد دهندگان می تواند سبب کاهش قیمت ها نیز بشود.
و یا عده ای دیگر معتقدند اجرای ایده ای که در کانادا مرسوم است می تواند کارساز باشد. ایده ای که بر اساس آن از خریداران خارجی املاک، پانزده درصد هزینه اضافی دریافت می شود.
اما مالکوم گانینگ هشدار می هد که حتی این ایده نیز اشکالات خاص خود را دارد.
او می گوید: "در ونکوور، که خیلی شبیه به سیدنی است، آنچه که ما اکنون شاهد آن هستیم کاهش سریع قیمت املاک است زیرا این ایده در واقع مانع عمده ای برای خریداران خارجی محسوب می شود".
