اعتراض معترضان بیرون از دادگاه تحقیق قتل در بریزبن، نقطۀ برجستۀ آغاز تحقیقات در مورد مرگ پناهجوی ایرانی حمید خزایی است.
این پناهجوی 24 سالۀ ایرانی در پی آن که با تاخیر از مرکز بازداشتگاهی جزیرۀ مانوس در پاپوآنیوگینی، به بیمارستانی در بریزبن منتقل شد، جان خود را از دست داد.
فردریکا استین، مدافع حقوق پناهندگان، می گوید که معترضانی که شب را در بیرون دادگاه سپری کرده اند، خواستار اجرای عدالت در مورد آقای خزائی هستند.
او می گوید: "او قربانی سیاست های ظالمانۀ ضد پناهجویی ماست و مرگ او حادثه ای غیرضروری بود. ما خواستار اجرای عدالت هستیم، برای مادر، پدر و خانواده اش و برای همۀ کسانی که هنوز در بازداشتگاه جزیرۀ مانوس هستند."
آقای خزائی سیزده روز پس از ابتلا به بیماری ای باکتریایی جان باخت که به طور معمول قابل درمان است.
بهیار امریکایی، رافائل کروز، که همچنان در مانوس درحال کار است، اولین کسی بود که در مورد شرایط آقای خزائی گزارش داد.
او می گوید که "ما سعی می کردیم که او را خارج کنیم. حال او رو به بهبودی نبود، در واقع بدتر هم می شد."
تری رایان، بازرس تحقیق قتل، ماجرای کشته شدن آقای خزائی را از هشت جنبه ، از جمله تناسب خدمات درمانی، تاخیر در اعزام او از مانوس به پورت مورزبی و نهایتاً به بریزبن، و نقش دولت استرالیا و پیمانکاران خصوصی در این پرونده، بررسی می کند.
آقای خزائی سال 2014 یک هفته پس از آن که در بیمارستان مانوس پذیرش شده بود، به بریزبین انتقال پیدا کرد. در آن هنگام وی در پی چندین حملۀ قلبی بیهوش بود.
او دیگر هرگز به هوش نیامد و پنج رو بعد با خاموش کردن تجهیزاتی که برای زنده نگه داشتن بیمار به کار می رود، جان خود را از دست داد.
بری فارتافورد، رئیس پزشکانِ پناهندگان، می گوید که این پروندۀ منفرد، می تواند نشان دهندۀ مسائل بزرگتری باشد.
او می گوید: "کلیت این تحقیق فرصتی را ایجاد می کند که شرایط مراکز بازداشتگاهی خارج از کشور در زمینۀ مراقبت های بهداشتی بالاخص خدمات مراقبت های بهداشتی ای که به بیمارانِ در شرایط بحرانی ارائه می شود، روشن شود."
خانوادۀ آقای خزائی در جریان این تحقیقات که طی دو هفتۀ آینده انجام می شود و دوباره در فوریه از سرگرفته خواهد شد، حضور نخواهند داشت.
