امروز 30 مه آخرین روز از هفته ملی سلامت کلیه در استرالیا است و به همین دلیل عنوان برنامه چگونه و چطور این هفته نیز "چگونه باید از کلیه خود مراقبت کنیم و و چطور می توان فهمید که به بیماری کلیه دچار شده ایم" نام دارد.
شاید برای شما جالب باشد بدانید که تعداد مرگ و میرهای ناشی از بیماری های مربوط به کلیه در استرالیا همه ساله بیشتر از مرگ و میرهای ناشی از سرطان سینه، سرطان پروستات و حتی تصادف های جاده ای در استرالیا است.
برای پرداختن به آنکه چگونه باید از کلیه های خود مراقبت کنیم، باید در وهله نخست تعریفی هر چند کوتاه از کلیه، وظایف آن و بیماری کلیوی آن داشته باشیم.
اگر بخواهیم به زبان ساد به این موضوع بپردازیم باید گفت در داخل کلیه میلیون ها فیلتر نازک خونی وجود دارد که به آنها نفرون ((nephron می گویند. زمانی که این نفرون ها آسیب می بینند، دیگر نمی توانند خون را فیلتر یا تصفیه کنند و در نتیجه فرد به بیماری کلیه دچار می شود.
شاید پرسش بعدی این باشد که چگونه می توان فهمید که آیا به بیماری کلیه دچار هستید یا خیر؟ متاسفانه در بسیاری موارد شما تا زمانی که 90 درصد از کارآیی کلیه شما از بین نرود و احساس مریضی کنید، ممکن است به هیچ وجه متوجه نشوید که سلامت کلیه های شما در حال از دست رفتن است.
اگر چه علائمی همچون خستگی، از نفس افتادگی، پف کردگی چشم ها، و تکرر ادرار اغلب در خلال شب را می توان به عنوان علائم هشدار دهنده ای در نظر گرفت که حکایت از آغاز بیماری کلیه دارد.
بطور معمول بهترین کار برای تشخیص بیماری کلیه، آزمایش خون است.
پرسش دیگری که مطرح می شود آن است که آیا در صورت دچار شدن به نارسایی کلیه درمانی برای آن وجود دارد. متاسفانه خیر. هنگامی که کلیه شما از کار کردن بایستد آنگاه باید برای زنده ماندن یا بصورت منظم درمان های دیالیز دریافت کنید و یا آنکه کلیه فرد دیگری را به شما پیوند بزنند.
اما خبر خوب آن است که در صورت تشخیص زودهنگام بیماری های کلیه، استفاده از برخی داروها، رژیم غذایی مناسب و تغییر در سبک زندگی فردی می تواند عمر کلیه های شما را به مراتب افزایش دهد و به شما احساسی خوب بدهد.
بنا به آمار موجود افراد بالغ در استرالیا که دارای فشار خود هستند، سیگار می کشند، تاریخچه نارسایی های کلیوی در خانواده خود دارند، از دیابت رنج می برند، از بیماری های قلبی رنج می برند و یا دچار سکته مغزی شده اند در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیه قرار دارند.
از دیگر علائم هشدار دهنده آنکه اگر حجم ادرار و یا رنگ ادرار شما تغییر کرد و یا خون در ادرار خود مشاهده کردید، اگر در ناحیه کلیه خود دردی را احساس می کنید، اگر شب ها به بی خوابی دچار می شوید، و یا دچار سردرد می شوید و یا آنکه نمی توانید تمرکز فکری خوبی انجام دهید، اگر اشتهای خود را از دست داده اید، دچار حالت تهوع و یا استفراغ می شوید، از بوی بد دهان رنج می برید و یا آنکه مزه ای مانند فلز در دهان خود احساس می کنید باید بدانید که این حالات می توانند به نوعی حکایت از بیماری کلیه داشته باشند.
شاید بد نباشد بدانید که از هر سه استرالیایی، یک نفر در معرض ابتلا به بیماری های کلیوی قرار دارد.
روزانه 56 نفر استرالیایی به دلیل بیماری های مرتبط با کلیه جان خود را از دست می دهند.
تعداد 11774 نفر استرالیایی در حال حاضر در کشور تحت دیالیز قرار می گیرند و اکثر بیماران دیالیزی در استرالیا حداقل سه روز در هفته و آنهم برای حداقل پنج ساعت در روز باید دیالیز شوند تا به زندگی خود ادامه دهند.
امروزه بیماری های کلیه در حدود 1.7 میلیون نفر از استرالیایی ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
امروزه 1160 نفر استرالیایی منتظر دریافت یک کلیه پیوندی هستند و شاید بد نباشد بدانید که متوسط زمان انتظار برای دریافت یک کلیه پیوندی در استرالیا 3.5 سال است و این در حالی است که انتظار برای مدت 7 سال نیز امر غریبی نیست.
این نیز گفتنی است که 15 درصد از موارد بستری در بیمارستان های استرالیا به دلیل بیماری های مربوط به کلیه است.
برای اطمینان از سلامت کلیه های خود سعی کنید وزن خود را در وضعیتی سالم نگهدارید، مصرف نمک خود را به پایین ترین حد ممکن برسانید و نوشیدن آب را در فهرست نخست نوشیدنی های روزانه خود قرار دهید.
به یاد داشته باشید همانگونه که پیشتر نیز گفته شده شما ممکن است تا 90 درصد از کارکرد کلیه خود را بدون آنکه هیچگونه علائم بیماری در شما ظهور کند را از دست بدهید.
و البته همانند بسیاری از دیگر بیماری ها، ملاقات با پزشک عمومی و آزمایش های روتین خون و ادرار می تواند بهترین راه برای تشخیص این بیماری باشد.
