در ملبورن خانم پاتریشیا کریستوفر ساکن 91 ساله خانه سالمندان، بعد از آن که مجبور شد تا با عفونت ریه مبارزه کند، قدر آنتی بیوتیک ها را بیشتر می داند.
خانم کریستوفر می گوید: "مساله خیلی جدی شد، برای همین به من آنتی بیوتیک دادند. اگر این داروها نبود، حتما بستری می شدم. این ها درمانم کردند."
اما یک تحقیق در باره روش های تجویز دارو در تسهیلات آسایشگاهی استرالیا، نشان می دهد که این روش ها باعث می شوند که تاثیر این داروها پیوسته کمتر شود.
مرکز ملی مراقبت های آنتی میکروبی و مرکز هماهنگی نظارت بر عفونتِ موسسه سلامت بهداشتی ویکتوریا این تحقیق را انجام داده اند. بنا بر این تحقیق در هر سه مورد تجویز آنتی بیوتیک، در شش ماه گذشته یک مورد نابجا بوده است.
پروفسور کارین ترسکی متخصص بیماری های عفونی از مرکز ملی مراقبت های آنتی میکروبی می گوید که 65 درصد از نسخه ها، هیچ زمانی را برای بازبینی یا توقف دارو در نظر نمی گیرند.
او می گوید "در واقع، وقتی که بررسی می کنیم که چرا برای این افراد آنتی بیوتیک تجویز شده است، می بینیم که از هر پنج بیمار، یک نفر هیچ نشانی از عفونت در یک هفته قبل از شروع آنتی بیوتیک نداشته است."
اوضاع تجویزها و نسخه ها در مورد عفونت های دستگاه ادراری، پوست و سینه بدتر بوده است. ملکوم کلارک پزشک عمومی در ملبورن می گوید که آنتی بیوتیک ها اغلب برای عفونت های سطح پایین تجویز می شوند، چرا که بیماران مراجعه می کنند و از پزشک می خواهند که برایشان نسخه بنویسد.
او می گوید: "یک ذهنیت در بیماران و خانواده هایشان، و حتا در پرستاران وجود دارد که اگر کسی عفونتی دارد، حتما باید آن ها را با آنتی بیوتیک درمان کرد. در حالی ما می دانیم صحیح نیست."
سازمان بهداشت جهانی می گوید که مقاومت در مقابل آنتی میکروب ها، دارد به یک تهدید جهانی بسیار جدی روز افزون بدل می شود.
با این حال دکتر نولین بنت، در مرکز کنترل عفونت ویکتوریا، که در این تحقیق مشارکت داشته است، می گوید این مساله برای بسیاری از پرستاران و مراقبان شخصی موضوع جدیدی بوده است و پیشتر آگاهی ای نسبت به آن نداشته اند.
او می گوید: "آن ها تازه خبردار شده بودند که چنین مشکل یا مشکل بالقوه ای وجود دارد، و مشتاق بودند که کاری برایش بکنند. این جا جایی است که ما به رویکردهای منظم و در سطح ملی احتیاج داریم."
پروفسور ترسکی می گوید که در حالی که بیمارستان ها تدابیری برای مقابله با استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها اندیشیده اند، خانه های سالمندان هنوز چنین رویکردی نداشته اند.
او می گوید: "ما می خواهیم که دستورالعمل های واقعا خوب کلینیکی را شاهد باشیم که به پرستاران و مراقبان کمک کند. و می خواهیم آموزش واقعا عالی و سازنده برای نیروهای شاغل ارایه کنیم."
این بدان معناست که باید سراغ سه هزار خانه سالمندان ثبت شده در سراسر استرالیا رفت.
