ماه گذشته یکی از گزارشگران SBS بعنوان جوینده کار به بیش از بیست نفر از صاحبان رستورانهای ویتنامی در مناطقی از ملبورن مراجعه کرد.
گفتنی است طی این تحقیقات گزارشگر مذکور بعنوان جوینده کار و یک دوربین مخفی با مواردی اینچنین روبرو شد.
مدیر: حقوق یک هفته ات را نگه میدارم. حقوق این هفته که هفته آینده پرداخت میشه را در صورتیکه کارت را روزی ترک کنی نگه میدارم"
جوینده کار: می تونم بپرسم مزدم چقدر است؟
مدیر: نه ، در مورد حقوقت سوال نپرس که استخدامت نمی کنم، آموزش می بینی، روزانه 120$ نقد که هر هفته پرداخت میشه ر امی گیری، 12 ساعت در روز از ساعت 7 صبح تا 7 شب برای من کار می کنی."
جوینده کار: ولی کارفرمای قبلی ام ساعتی 17$ به من میداد."
مدیر: چی؟ ساعتی هفده دلار برای یک پیشخدمت؟ من بیشتر از آن نمی تونم بهت پرداخت کنم."
گفتنی است دانشجویان تازه وارد ویتنامی به امید پیدا کردن شغلی برای حمایت از اقامتشان در استرالیا اغلب به صاحبان کسب و کار ویتنامی مراجعه می کنند.
این در حالی است که دانشجویانی که با SBS صحبت کرده اند گفته اند که چگونه بسیاری از آنها یکسری از کارهایی را تجربه کردند که با دستمزد پایین یا اهانت از آنها استثمار و بهره برداری شده است.
به گفته دانشجویان مذکور حقوق دانشجویان بین المللی که hospitality مشغول بکار هستند بطور معمول بین هشت تا دوازده دلار در ساعت است. اما به نظر مسائل عمیق تر از اینهاست.
Helen Nguyen از دانشجویان سابق می گوید ، در اولین سه هفته کار در رستوران حقوق او فقط ساعتی شش دلار بود. او می گوید کارفرما بطور مداوم از وی سوءاستفاده می کرد. او می گوید: "به من می گفتند که تو خیلی جوانی و دلشان به حال من می سوزد. بنابراین من را استخدام کردند و روزی 35$ برای دوره آموزشی به من پرداخت کردند. من از حداقل حقوق در استرالیا اطلاعی نداشتم که 16$ تا 17$ در ساعت است. آنها به من قول دادند اگر در مدت خدمتم سخت کار پول بیشتری به من پرداخت می کنند. بعد متوجه شدم که کارفرما من رو مسخره می کرد."
طی مصاحبه SBS با بسیاری از دانشجویان بین المللی مشخص شد که موارد مشابه کاری در استرالیا تجربه شده است.
Aggie Phan یکی دیگر از دانشجویان ویتنامی است که در دانشگاه ملبورن تحصیل می کند، او بعنوان یک زن شرایط کار در یک رستوران کامبوجی در ملبورن را اینگونه شرح می دهد: "اون مثل یک حیوان با من رفتار می کرد. فکر نمی کنم فقط برای من اتفاق افتاده است، این برای خیلی از دانشجویان بین المللی اتفاق می افتد. هیچوقت فکر نمی کردم که یک قربانی باشم، دنبال همه چیز در زندگی هستم بجز استثمار شدن. من هیچ حقی ندارم. حتی وقتی به دستشویی می رفتم من را کنترل می کردند. و حتی حق خوردن غذا در موقع نهاریم ندارم. با پدرم تماس گرفتم و گریه کردم و گفتم فکر می کنم که در آمدن به استرالیا تصمیم اشتباهی گرفتم همه بخاطر مسائلی که برای من پیش آمد من اصلا تصور نمی کردم که یک همچین رفتاری با من در استرالیا بشود بخصوص در ملبورن که یکی از بهترین شهرها در دنیا برای زندگی شناخته شده ولی این اتفاق افتاد. "
استثمار و بهره برداری از دانشجویان بین المللی خطر بزرگی برای دومین صنعت صادرات استرالیا است، در حال حاضر ارزش درآمد آموزش و پرورش در استرالیا بیش از 17 میلیارد دلاراست. طبق آخرین آمار نشان می دهد که بیش از 460،000 دانشجو در استرالیا مشغول به تحصیل هستند.
گفتنی است در سال 2015 و 2016 Fair Work Ombudsman نزدیک به دو هزار فرم اختلافها را به نمایندگی دارندگان ویزا در استرالیا انجام داد. که نود و پنج درصد فرم ها اتهاماتی در خصوص دریافت حقوق کم بوده است.
سخنگوی Fair Work Ombudsman می گوید در مورد مسائل حواشی کارگران مهاجر از جمله دانشجویان بین المللی آگاهی دارند. او می گوید: "کار آژانس اطمینان خاطر از انجام کار بیشتر بخصوص در زمینه بیزنس هایی که از لحاظ فرهنگی و تنوع زبانی کار می کنند است و همچنین اطمینان از آگاهی آنان در خصوص درک قوانین کار در محیط کار استرالیاست. ما چالشهای فرهنگی موجود و تفاوت قوانین در سایر مناطق دنیا را درک می کنیم اما می خواهیم تا آگاهی و ضروریات قوانین برای تمام کسبه هایی که تحت قانون استرالیا کار می کنند را بیشتر کنیم."
یکی از دانشجویان که نخواست نامش فاش شود گفت دانشجویان بین المللی بموجب گزینه های کم و احتیاج مالی برای زندگی در استرالیا حاضر به قبول هر شرایطی هستند.
Joo Cheong Tham استادیار دانشگاه از دانشگاه حقوق ملبورن معتقد است فشار رقابت کاری کلیدی برای پرداخت حداقل دستمزد است.
گفتنی است Fair Work Ombudsmen این فشار را "فرهنگ همدستی" یا "culture of complicity," می نامد و Joo Cheong در این مورد می گوید این کار را بسیار مشکل می کند. او می گوید: "فرهنگ همدستی مشکل ترین چیز در پیشروی است. این تنها کارفرما و نمایندگان آنان نیستند که پا پیش نمی گذارند این کارگران اند که پا پیش برای اعتراض نمی گذارند. و بعضی از آنها (دانشجویان) و چون بیشتر از ساعت قراردادی بعنوان دانشجو کار می کنند و فکر می کنند اگر چنانچه به Fair Work Ombudsman شکایت کنند این آژانس اطلاعات را به اداره مهاجرت انتقال می دهد و بعد ویزایشان باطل و از کشور اخراج می شوند."
این در حالی است که پروفسور Joo Cheong Tham معتقد است که کارفرمایان باید به تعهدات خود پایبند باشند. او می گوید: "کاملا واضح و روشن است که اولا کارفرما باید تعهدات خود را نسبت به حقوق و حقوق قانونی کارگر مشخص کند و ازمطابقت حق و حقوق با قوانین اطمینان خاطر حاصل کنند. این در حقیقت بسته به کارگران نیست که از حق و حقوق قانونی خود دفاع کنند."
Jenny Stanger مدیر ملی Salvation Army می گوید استثمار دانشجویان بین المللی یک گام از برده داری مدرن به دور است. او می گوید محاسبه تعداد دانشجویان بین المللی که تحت استثمار قرار می گیرند بسیار مشکل است.
گفتنی است اکتبر سال گذشته دولت فدرال به منظور مقابله با استثمار و بهره برداری از کارگران مهاجر در استرالیا نیروی مخصوصی را برای بررسی این امر بکار گمارد.
Jenny Stanger از Salvation Army می گوید انتظار می رود تا دولت استرالیا کار بیشتری برای آنچه که او "منابع اقتصاد استرالیا" نامید انجام دهد. او در ادامه افزود: "دانشجویان بین المللی محل درآمدسازی برای موسسات آموزشی استرالیا هستند. آنها درآمد به سزایی بعنوان بخشی از گردشگری می سازند. آنان کمک بسیاری به اقتصاد ما می کنند و در عین حال از بسیاری از آنان درست در همسایگی ما سوء استفاده می شود. بنابراین قطعا اینان گروهی هستند که شایسته احترام و حمایت اند، ما اذعان می کنیم که این سوءاستفاده ها اتفاق می افتد و ما بایستی کاری در این رابطه انجام دهیم."
