اردوگاه موریا در شهر میتیلینی (Mytilene) یونان برای اسکان ۳ هزار پناهنده ساخته شده است ولی در حال حاضر در حدود ۱۹ هزار و ۴۰۰ پناهنده در آن بسر می برند.
برای هر هزار و۳۰۰ نفر از این پناهندگان فقط یک شیر آب وجود دارد و صابون هم در دسترس آنها نیست و همین شرایط می تواند یک زمینه ساز وقوع یک فاجعه باشد چرا که اقدامات پیشگیرانه از جمله شستشوی مکرر دست و فاصله گرفتن اجتماعی ممکن نیست.
طبق اعلام سازمان پزشکان بدون مرز (MSF) اردوگاه های پناهندگان به طور جدی در معرض خطر شیوع بیماری کووید-۱۹ هستند چرا که بسیاری از ساکنان این اردوگاه ها از قبل مبتلا به بیماری هایی از جمله بیماری های تنفسی هستند که درمان نشده است و دچار سوء تغذیه هستند.
پل رینولدز (Paul Reynolds) رییس سازمان Save the Children در استرالیا به چندین اردوگاه پناهندگان از جمله اخیرا در اردن سر زده است.
وی می گوید کنترل شیوع بیماری کروناویروس در این اردوگاه ها عملا غیر ممکن خواهد بود.
آقای رینولدز می گوید: «من فکر می کنم کشورهای ثروتمند جهان در حال بی توجهی به تاثیر کروناویروس روی جمعیت های آسیب پذیر در سراسر جهان هستند. من واقعا نگران این هستم که اگر کروناویروس به اردوگاه هایی از جمله آنهایی که در مرز سوریه هستند، یا اردوگاه های روهینگیا در بنگلادش و یا یمن برسد چه اتفاقی خواهد افتاد.»
آقای رینولدز می گوید اردوگاه ها همین الان هم تحت فشار زیادی هستند.
وی می گوید: «ما جمعیت های بسیار آسیب پذیری را داریم که نمی توانند یک مشکل سلامت دیگر را علاوه بر سوء تغذیه و سایر مشکلات سلامتی که خودشان از قبل دارند تحمل کنند. به همین دلیل این یک مساله مهم است و این چیزی است که دولت استرالیا، دولت های کشورهای اروپایی و دولت های آمریکای شمالی باید در مورد آن اقدام کنند.»
یان اگلند (Jan Egeland) دبیرکل شورای پناهندگان نروژ است که بزرگترین سازمان غیر دولتی بشردوستانه این کشور محسوب می شود.
وی در گفتگو با شبکه الجزیره در مورد شرایط هولناکی که کروناویروس می تواند در اردوگاه های پناهندگان رقم بزند اظهار نگرانی کرده است.
وی می گوید: «تصور کنید این چه شرایطی را می تواند در اردوگاه های پر ازدحام و یا جاهایی که پر شده است از غیرنظامیان در مناطق جنگی رقم بزند، یا در جاهایی که مردم آواره به مراکز اسکان غیر رسمی فرار کرده اند، جاهایی که آب یا وجود ندارد و یا بسیار اندک است، امکاناتی برای شستشوی دست ها وجود ندارد و بهداشت اندک است.»
کارشناسان پزشکی می گویند دو تاکتیک پیشگیرانه اصلی که برای مقابله با کروناویروس توصیه می شود، یعنی شستشوی مکرر دست ها و فاصله گرفتن اجتماعی در مورد جوامع پناهنده کار نمی کند چرا که تراکم جمعیت در این جوامع بسیار بالاست و امکانات بهداشتی بسیار اندک است.
با این وجود نائومی استیر (Naomi Steer) مدیر ملی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در استرالیا در گفتگو با اس بی اس گفت تجربیات قبلی در زمینه شیوع بیماری ابولا در آفریقا و بیماری های سارس و مرس (MERS) در سایر نقاط جهان نشان داده است چنین مواردی قابل مدیریت هستند به شرط این که امکانات اولیه تامین شود.
خانم استیر می گوید: «ما قبلا با سارس مواجه بوده ایم، همچنین با ابولا که هنوز ادامه دارد و همین طور با آنفولانزا و موضوع اصلی در مورد این بیماری ها آماده بودن و انجام اقدامات پیشگیرانه است، از جمله که اطمینان حاصل کنیم صابون، آب، مایع ضدعفونی کننده و چیزهای اولیه مثل این را داریم. اگر بتوانیم همه این امکانات را تامین کنیم می توانیم اطمینان داشته باشیم که می توانید وضعیت کووید-۱۹ را هم مدیریت کنیم.»
وی می گوید تجربیات ارزشمند کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل نقشه ای را برای اقدام در مورد کووید-۱۹ ارائه می کند.
خانم استیر می گوید: «برای این کار کلید اصلی این است که با جوامع پناهنده کار کنیم و منابعی که برای مدیریت نگرانی های مربوط به سلامت خود به آنها نیاز دارند را در اختیار آنها قرار دهیم، با هم در کنار کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، دولت و سایر شرکا.»
