وقتی همه گیری بیماری کووید-۱۹ شروع شد و در ماه مارس، تجارت ها و محل های کار بسیاری در استرالیا تعطیل شدند، دانشگاه سیدنی به پروفسور گرگ سوآنینگ (Greg Suaning) گفت که در فهرست افرادی که می توانند همچنان به دانشگاه بیایند، نیست.
به گزارش پروفسور سوانینگ گفت: «با خودم فکر کردم، عجب! بعد از این همه مدت مهندس بودن هنوز نتوانستم خودم را تبدیل به یک نیروی ماهر ضروری کنم! از این مساله نوعی احساس ناامیدی به من دست داد».
اما آقای سوانینگ که رییس دانشکده مهندسی بیومدیکال است، به زودی و با کمک یک تماس تلفنی از دپارتمان بهداشت نیوساوت ولز، راهی برای تغییر وضعیت پیدا کرد.
در این زمان، تعداد افراد مبتلا به کووید-۱۹ در نیوساوت ولز با نرخی هشدار دهنده در حال افزایش بود و سیستم درمانی ایالت نگرانی هایی درباره ظرفیت پذیرش بیماران داشت. یک نگرانی عمده، به طور خاص کمبود دستگاه های ونتیلاتور بود.
آقای سوانینگ گفت: «به نظر می رسید که تا روز انزک، تمام بیمارستان های نیوساوت ولز لبریز از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ می شدند. بنابراین ما به محل کار برگشتیم و هفده روز بعد، یک دستگاه ونتیلاتور با عملکرد درست داشتیم».
فناوری ساخت دستگاه جدید که کوویدا (CoVida) نام دارد، حاصل همکاری مشترک دانشگاه، تکنسین های سه بیمارستان سیدنی و نیز دانشجویان خلاق و مشتاق بود.
این دستگاه طوری طراحی شده است که ارزان و تولیدش آسان باشد. طراحی آن از یک وسیله نجات اضطراری که بیست سال پیش توسط شرکت یولکو (ULCO) الهام گرفته شده است.
پروفسور سوآنینگ گفت: «این دستگاه در هلیکوپترها برای نجات افراد استفاده می شد. اگر حالشان بد بود، با این دستگاه به تنفسشان کمک می کردند. انرژی مورد نیاز دستگاه هم با باتری تامین می شد. بعد ما شروع به بررسی این دستگاه کردیم که دستگاهی بسیار خوب و کاملا قابل قبول در دهه نود بود. اما استانداردها از آن زمان خیلی خیلی تغییر کرده اند».
خوشبختانه فرآیند ساخت هم از آن زمان تا کنون تغییر کرده است. آقای سوآنینگ از فناوری چاپ سه بعدی و دیگر روش های پیشرفته ساخت و نیز تخصص دانشجویانش برای این کار بهره برد.
او گفت: «من در دهه ششم زندگیم هستم و سال ها قبل تحصیل کردم و نرم افزارهای نقشه کشی و مشابه آن را بلد بودم. اما دانشجویان امروزه خیلی بیشتر از من درباره چاپ سه بعدی و روش های جدید ساخت می دانند».
او اضافه کرد که با کمک دانشجویانش گاهی اوقات در عرض چند ساعت چیزی ساخته و تست می شد تا از ابعاد درستش اطمینان حاصل شود و بعد به کارگاه می رفت تا قطعه اصلی که از جنس آلومینیوم یا پلاستیک بود از روی آن کپی و ساخته شود.
ارتقاء استانداردها
اما ساختن یک دستگاه جدید یک چیز است، به کارگیری آن در بیمارستان چیز دیگری. برای اینکه یک دستگاه بتواند مطابق با مقررات مورد استفاده بیمارستانی قرار بگیرد، یک کار گروهی لازم است.
بیشتر این کار گروهی برای اطمینان از تطابق این ونتیلاتور با استاندارد های بالای ایمنی و دقت مندرج در قانون انجام گرفت. در آن زمان، ایالت نیوساوت ولز توانسته بود نمودار ابتلای بیماری را هموار کند و تعداد مبتلایان را به تعدادی که مدیریت آن بسیار راحت تر بود برساند.
اما این بدان معنی نبود که زحمات پروژه کوویدا هدر رفته است. نرخ ابتلا در ایالت ویکتوریا همچنان بالا بود و آقای سوآنینگ امیدوار است که این دستگاه بتواند در کشورهای دیگر که بیماری در آنها همچنان در حال گسترش است مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به اینکه کشورهای مختلف، مقررات متفاوتی برای ایمنی تجهیزات پزشکی دارند، زمانی که صرف ارتقای استانداردهای کوویدا شده، هدر نرفته است.
به خاطر سادگی فرآیند تولید و حل چالش های فنی، این دستگاه می تواند در صورت نیاز به تعداد انبوه تولید شود.
