جمعیت متنوع و گوناگون استرالیا به بیش از سیصد زبان صحبت می کند، موضوعی که استرالیا را به یکی از مهمترین کشورهای چندزبانه در دنیا تبدیل کرده است. با این حال، کارشناسان هشدار می دهند که ما می توانیم در صورت وجود این طرز فکر تک فرهنگی که می گوید زبان انگلیسی کافی است، با یک بحران در حوزه آموزش زبان خارجی مواجه شویم. در حالی که این طرز فکر به دنبال این است که جهت زبانی دانش آموزان چندزبانه را به سخنرانانی تک زبانه و آن هم زبان انگلیسی بچرخاند ، افرادی که زبان مادری شان انگلیسی است برای استقرار زبان دوم در سیستم مدارس در تلاش و مبارزه هستند.
به واقع استرالیا یک ملت چندزبانه است. براساس داده های اداره آمار استرالیا در ماه مارس سال 2016 میلادی، بیست و هشت درصد از جمعیت استرالیا در خارج ازین کشور به دنیا آمده اند. جوانان استرالیایی در حال حاضر علایق شان را برای یادگیری یک زبان خارجی از دست می دهند. شمار دانش آموزانی که در سال دوازدهم به تحصیل زبان می پردازند به طور چشمگیری، از چهل درصد در دهه شصت میلادی به دوازده درصد کاهش پیدا کرده است.
دکتر جولیان بوگر، متخصص انسان شناسی زبان شناختی از دانشگاه جیمز کوک می گوید که این اتفاق به خاطر طرز فکر تک فرهنگی است. وی می گوید من فکر می کنم که فرهنگ حاکم در استرالیا، یک فرهنگ آنگلو است، که فرهنگی سفید است. آنها به زبان انگلیسی صحبت می کنند، انگلیسی استرالیایی. بنابراین یک بی توجهی خاصی برای دیگر زبان ها بوجود آمده است و به همین ترتیب از مهاجرین نیز خواسته می شود که زبان انگلیسی را یاد گرفته و خود را با آن تطبیق دهند. بنابراین من فکر می کنم این یک تصمیمی است که مهاجرین زبان هایشان را کنار گذاشته و با فرزندانشان از طریق زبان انگلیسی صحبت کنند و با آنها تعامل داشته باشند.
اطلاعات نامه جهان یا The World Factbook که از سوی آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا CIA منتشر می شود، ادعا می کند که تنها بیش از چهار درصد از مردم جهان، به زبان انگلیسی به عنوان زبان اول شان صحبت می کنند. این بدین معناست که اکثریت جمعیت زمین، به زبان بومی به غیر از زبان انگلیسی سخن می گویند. دکتر بوگر می گوید که استرالیایی ها می توانند از مزایای فوق العاده یادگیری یک زبان خارجی استفاده کنند. وی می گوید: این پنجره ای است به یک فرهنگ دیگر، پنجره ای به راه دیگری از اندیشیدن و آنها نیاز دارند تا بتوانند خود را با راه های دیگر اندیشیدن تطبیق دهند، چراکه ما به بطور فزاینده ای در حال جهانی شدن هستیم.
براساس مطالعات اخیری که از سوی مجله مغز و اعصاب ایالات متحده آمریکا به چاپ رسیده است، دوزبانه بودن همچنین می تواند زوال عقل را در افرادی که مستعد ابتلا به این بیماری هستند، تا چهار سال و نیم به تاخیر بیندازد. دکتر بوگر با اشاره به دیگر فواید سلامتی دوزبانه بودن می گوید: از منظر عصب شناسی، شواهدی وجود دارند که نشان می دهند دوزبانه بودن، آرامش مغز را افزایش می دهد و باعث می شود تا افراد در تطبیق با یادگیری ها و چالش های جدید بسیار انعطاف پذیرتر شوند و این در واقع همان چیزی است که ما این روزها به عنوان خواست جهان امروز، به آن نیازمندیم.
یافته های سرشماری سال 2011 میلادی نشان می دهند که نوزده درصد از استرالیایی های بالای پنج سال، در خانه به زبانی غیر از زبان انگلیسی صحبت می کنند. دکتر سوزانا آیسنچلاس، متخصص در کسب زبان اول، دوم و چندزبانی از دانشگاه گریفیث می گوید: بعد از ورود به مدرسه، زبان مادری کودکان دوزبانه به دلیل ترجیح به یادگیری زبان انگلیسی ضعیف تر می شود.
مطالعات شورای تحقیقات آموزش استرالیا نشان می دهد که بیشتر دانش آموزان در مدارس ابتدایی، هر هفته بین سی و پنج تا شصت دقیقه آموزش زبان دریافت می کنند. این میزان درحدود دویست ساعت برای بیش از هفت سال است. گفتنی است برای یک انگلیسی زبان که بخواهد مسلط به زبان فرانسه یا اسپانیایی شود، ششصد ساعت زمان نیاز است.
در همین خصوص و برطبق یافته های موسسه خدمات خارجی دولتی ایالات متحده آمریکا، برای تسلط در زبان های آسیایی چون چینی و کره ای، به دوهزار و دویست ساعت مطالعه نیاز است. دکتر سوزانا آیسنچلاس می گوید که مدارس استرالیایی نیاز دارند تا ساعات بیشتری را برای آموزش زبان اختصاص دهند. وی می گوید: یک ساعت چیزی نیست. ما از کشورهای دیگر می آییم و به خوبی می دانیم که رسیدن به یک مرحله خوب از تسلط در زبان چقدر مشکل است. اگر یک تعهد خوب در این زمینه وجود داشت، بچه ها زبان ها را یاد می گرفتند. بگذارید بگویم که سه تا چهار ساعت در هفته برای آموزش زبان، شروع به ایجاد یک تفاوت خواهد کرد.
رشته های اصلی متیو تیمز در دانشگاه جیمز کوک، رشته های فرانسه و آلمانی است. وی در مکای متولد شد و رشد کرد. او می گوید: آموختن زبان های خارجی درهایی را برای او باز کرده است تا از طریق آنها سال آخر تحصیلاتش را در اروپا تکمیل کند. همچنین متیو به عنوان نماینده و سفیر زبان برای جوانان، در برنامه ای که از سوی دانشگاه برای ارتقای یادگیری زبان به دانشجویان در تونزویل و منطقه شمال آغاز شده مشارکت دارد.
او می گوید: آموزش زبان استرالیا در پشت بسیاری از کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی افتاده است. به عنوان مثال در فنلاند، یادگیری زبان فنلاندی، سوئدی و انگلیسی اجباری و یادگیری زبان چهارم به انتخاب خود فرد است. بنابراین فشار زیادتری برای یادگیری زبان ها از سوی مدارس وجود دارند. که این یک مقدار با استرالیا متفاوت است. چراکه در این جا دانش آموزان را تحت فشار قرار نمی دهند و آنها قادر خواهند بود تا یادگیری زبان های دیگر به غیر از انگلیسی را بعد از سال هشتم متوقف کنند.
به گزارش وزارت امور خارجه استرالیا، آسیا در سال 2014-2013 میلادی برای هشتاد و سه درصد از صادرات کالاهای استرالیا حساب باز کرده بود. در حالی که استرالیا مشتاق به همکاری نزدیک با همسایگان خود می باشد، شمار دانش آموزانی که در حال حاضر مشغول مطالعه زبان های آسیایی هستند، کاهش یافته است. مطالعات موسسه گراتان نشان می دهد که در سال 2011 میلادی، تنها شش درصد از دانش آموزان سال دوازدهم زبان آسیایی خوانده اند و بسیاری از آن ها نیز پیشینه ای آسیایی دارند. در سال 2005 میلادی و در ایالت نیو ساوت ولز، 1524 دانش آموز گواهی مدرسه عالی شان یا همان HSC را در زبان چینی دریافت کرده اند، این در حالی است که تنها بعد از گذشت ده سال و باوجود افزایش دوازده هزار نفری دانش آموزان سال دوازدهم، تعداد دانش آموزان زبان چینی به 832 نفر کاهش یافته است.
دکتر سوزانا آیسنچلاس می گوید: این اتفاق روند نگران کننده ای را نشان می دهد، چراکه استرالیا فرصت هایش را برای ایجاد روابط قوی تر با همسایگان خود در منطقه از دست می دهد. وی می گوید: موقعیت استرالیا در آسیا و نیاز به تجارت بین المللی، مستلزم آن است که مردم نه فقط به زبان انگلیسی، بلکه به زبان های دیگر نیز صحبت کنند. بنابراین این بچه ها می توانند کارشناسان واقعی، نه فقط در زبان، بلکه در فرهنگ نیز باشند. به عبارت دیگر، استرالیا یک کشور مهاجرپذیر است. ما جوامع متفاوتی اینجا داریم و احتیاج داریم که این زبان ها را نگه داریم، به این خاطر که در غیر این صورت، ما بین نسل جوان و خانواده هایشان و همچنین پدربزرگ و مادر بزرگ هایشان، گسست ارتباطی ایجاد می کنیم.
خانم سوزانا آیسنچلاس می گوید که مدارس باید به دانش آموزان با پیش زمینه های دوزبانی، آموزش خواندن و نوشتن ارائه کنند. وی می گوید: اگر ما به دنبال سخنرانانی در زبان های اقلیت هستیم، این کودکان هستند که می توانند از طریق تمرین های خواندن و نوشتن که مدارس به آنها ارائه می کند از مزایای آن به خوبی بهره مند شوند.
به عنوان نمونه، بچه های زیادی هستند که به زبان های آسیایی صحبت می کنند اما آنها توانایی هایشان را در زمینه خواندن و نوشتن این زبان ها ارتقاء نمی دهند و اگر آنها توانایی هایشان را برای خواندن و رسیدن به یک سطح مسلط ارتقاء ندهند، بعدا به سختی می توانند از زبان ها برای مقاصد بازرگانی و تجاری استفاده کنند.
تشخیص نیاز به احیای یادگیری زبان در استرالیا، دولت فدرال را به یک هدف گذاری واداشت که بر اساس آن، چهل درصد از دانش آموزان سال دوازدهم تا پایان این دهه میلادی، یک زبان خارجی را یاد بگیرند. یکی دیگر از استراتژی ها، آموزش زبان های عربی، چینی، اندونزیایی، فرانسه و ژاپنی به پیش دبستانی ها، برطبق برنامه یادگیری زبان زودهنگام یا ELLA می باشد. این برنامه، یادگیری زبان را از طریق اپ های بازی محور بر روی ابزارهای الکترونیکی ارتقاء می دهد. دولت فدرال متحد شده است که مبلغ 5.9 میلیون دلار را برای اجرای این طرح ملی در سال آینده اختصاص دهد. دکتر آیسنچلاس می گوید: اپ های بازی، بچه های جوان را برای یادگیری زبان به سبکی جالب و سرگرم کننده جذب می کنند.
وی می گوید: بچه ها از بازی کردن بسیار هیجان زده می شوند. بازی ها جذاب هستند به این خاطر که می توانند مهارت های زبانی را پرورش دهند و در همان زمان مشابه، بچه ها از انجام آن نیز لذت می برند. آنها بر نتایج بازی ها تمرکز کرده اند و واقعا رقابتی هستند و بنابراین آنها می خواهند که احساس کنند در حال زدن کس دیگری هستند، اما هیچ چیز جایگزین تعامل انسانی نخواهد شد.
اسکات والاس، سازنده اپلیکیشن یادگیری زبان چینی به نام Loopskool است که هدفش دانش آموزان میانی مقطع ابتدایی به بالا هستند. اگرچه او حامی برنامه یادگیری زبان زودهنگام یا ELLA دولت می باشد، اما نسبت به داشتن یک الگوی واحد برای همه رویکردها به آموزش زبان، دچار شک و تردید است. او به خصوص با اشاره به اپ یادگیری زبان چینی ELLA می گوید: زبانی چینی ماندارین، به لحاظ استفاده از تن ها در زبان، منحصر به فرد است، به همین خاطر برای اپلیکیشن Loopskool به دنبال رسیدن به نوعی از ریتم هستیم تا آهنگ ها. به این دلیل که بچه ها به هنگام یادگیری زبان ماندارین، نیاز به یادگیری تن ها دارند. یادگیری ماندارین از طریق آهنگ ها، می تواند خوب باشد اما یک مشکل وجود دارد و آن زیر و بمی صدا است. تغییرات گام در ملودی آهنگ ها می تواند در یادگیری گام و تن زبان چینی ماندارین اختلال ایجاد کند.
در همین حال، دکتر آیسنچلاس می گوید والدین همچنین می توانند به فرزندانشان برای دوزبانه شدن، از طریق ایجاد محیطی جذاب کمک کنند. وی می گوید: هرآن چیزی را که برای حفظ زبان لازم است در خانه انجام دهید و برای بچه ها گروه های بازی سازماندهی کنید که از آن طریق بچه ها بتوانند به طور غیررسمی با دیگر بچه ها در تعامل باشند. در آخر هفته، رفتن به مدرسه و یادگرفتن زبان چینی یک تنبیه به حساب نمی آید. شاید انجام فعالیت هایی این چنینی به صورتی جذاب و سرگرم کننده دیده شوند.
اس بی اس با مشارکت انجمن زبان استرالیا، برنامه ای تحت عنوان رقابت زبان های ملی را راه اندازی کرده که کودکان را به یادگیری زبان ها در استرالیا تشویق می کند. برای کسب اطلاعات بیشتر دراین باره، می توانید به وبسایت مراجعه کنید.
