در اوایل ماه سپتامبر امسال، Simon Birmingham، وزیر آموزش و پرورش دولت فدرال در International Astronautical Congress (IAC) در آدلاید خبر داد که استرالیا یک آژانس ملی فضایی را راه اندازی خواهد کرد. این اعلان با تشویق بیش از 4300 نفر از حاضران روبرو شد که حدود یک سوم آنها استرالیایی بودند.
اگرچه جزییات این برنامه همچنان نامشخص است، اما این برنامه می تواند نقش حیاتی در آموزش علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات به دانش آموزان و دانشجویان ایفا کند. این چهار شاخه علوم اصطلاحا STEM نامیده می شوند.
فضا الهام بخش است
در همایش امسال IAC، این سوال چالش برانگیز در بین مدیران ارشد آژانس های فضایی مطرح شد که از میان دانش و تجارت، کدام موضوع اولویت بیشتری دارد. پاسخ مدیر ناسا، Robert Lightfoot این بود که هیچکدام. آنچه که اولویت دارد الهام بخشیدن است.
این گفته تا حد بسیار زیادی درست است و به همین دلیل است که همه آژانس های فضایی برنامه های آموزش و توسعه دارند. فضا به خودی خود الهام بخش است و به همین خاطر است که برخی از موسسات آموزش علوم فضایی مثل VSSEC در ویکتوریا، SASS در ساوت استرالیا و CSIRO پیشاپیش در استرالیا شروع به فعالیت کرده اند.
به اعتقاد Machael Pakakis، مدیر VSSEC که سی و دو سال معلم دبیرستان بود، هر موضوعی اگر به طور مناسب به فضا ربط داده شود، فعالیت دانش آموزان در آن زمینه بسیار بیشتر می شود و خیلی بیشتر با موضوع ارتباط برقرار می کنند.
به عنوان مثال اگر زیست شناسی گیاهی را در نظر بگیرید و اینکه گیاهان روی زمین از فضا چگونه دیده می شوند، این موضوع برای دانش آموزان بسیار جالب تر از صرف زیست شناسی خواهد بود.
موسسه VSSEC برنامه های آموزشی را برای سه هزار معلم ارائه می کند. معلمان هم از این دوره ها استقبال می کنند چون به آنها می آموزد که چطور مهارت های STEM را با روش های الهام بخشی از دانش فضایی به دانش آموزان بیاموزند.
درگیر شدن با موضوع
درگیر شدن دانش آموزان و دانشجویان با موضوع بحث مهمی است. درگیر شدن به این معنی نیست که دانش آموز یا دانشجو درسی را بیاموزد و امتحانات آن را با موفقیت بگذراند. یکی از نشانه های درگیر شدن با موضوع بازگشت دوباره به منابع و مطالعه آنها است که برای منابع آنلاین قابل ردیابی است. اینکه دانشجویی دو ماه بعد از پایان درس و امتحاناتش دوباره سری به وبسایت ها و منابع مربوط بزند، نشانه این است که به خوبی جذب موضوع شده و با آن ارتباط برقرار کرده است.
آموزش علوم فضایی هزاران دانشجوی استرالیایی را پیشاپیش به خود جذب کرده است و این موضوع به این خاطر است که این دانشجویان به طور کلی می خواهند سهمی در برنامه های فضایی داشته باشند. با این تعریف، می توان گفت که علوم فضایی دانشجویان را درگیر می کند.
به عنوان مثال، Mars Lab در موزه هنرهای کابردی و علوم سیدنی (MAAS) سالانه سه هزار دانشجو جذب می کند. بخشی از بودجه برنامه آموزشی Mars Lab توسط Australian Space Research Program در سال 2010 تامین شد و این برنامه با مشارکت دانشگاه های UNSW، دانشگاه سیدنی و MAAS تاسیس شد. در این پروژه، دانش آموزان ماموریتهای مریخی خودشان را در یک حیاط شبیه سازی شده با محیط مریخ انجام می دهند و مریخ نوردهای خود را از کلاس هایشان هدایت می کنند.
تاثیر آموزش های فضایی روی انتخاب رشته دانشجویان
SASS در ابتدای امسال یک نظرسنجی از مشارکت کنندگان در برنامه های فضایی خود در بیست سال گذشته انجام داد. هشتاد و چهار درصد کسانی که به سوالات نظرسنجی پاسخ دادند گفتند که این مشارکت باعث شده است که آنها دست کم یکی از واحدهای اصلی STEM، یعنی علوم، فناوری، مهندسی و یا ریاضیات را در سطح دانشگاه انتخاب کنند.
موسسه CSIRO هم به خوبی اهمیت آموزش های فضایی را دریافته است و هر ساله ده ها هزار دانشجو و صدها معلم را در گستره وسیعی از برنامه های آموزشی جذب می کند. برنامه آموزشی The Canberra Deep Space Communications Complex خود به تنهایی ده هزار دانشجو جذب می کند.
تاثیر آژانس فضایی تازه تاسیس بر آموزش دانشجویان
با این توصیفات می توان گفت که قسمت عمده زیرساخت های آموزش فضایی در استرالیا پیشاپیش در نقاط مختلف کشور موجود است. تاسیس آژانس فضایی استرالیا می تواند با استفاده از تجربه های آموزش های فضایی در کشور و کار بنیادینی که توسط موسسات مختلف انجام شده است، این آموزش ها و تاثیر آن بر رشته های STEM را به خوبی ارتقاء دهد. این برنامه ها می توانند در سطح ملی تعریف شوند و به نحوی موفقیت آمیز، هزاران دانشجو را به سمت رشته های STEM سوق دهند و مهارت های فکر کردن عمیق، کار گروهی و ارتباطات کاری درست را به آنها بیاموزند و آنها را آماده ورود به محیط کار کنند.
