بر اساس گزارشی که دولت استرالیا به سازمان ملل متحد ارائه کرده، تولید گازهای گلخانه ای در این کشور در سال ۲۰۱۸ برای چهارمین سال پیاپی افزایش یافته است که با در نظر گرفتن تعهدات استرالیا در معاهده آب و هوایی پاریس، عجیب است.
به گزارش اِیج (Age)، گزارش نشنال اینوِتوری (National Inventory) به کنوانسیون تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (UN Framework Convention on Climate Change) بر اساس آمار اولیه نشان داد که تولید گازهای گلخانه ای در سال گذشته معادل ۵۳۷ میلیون تن دی اکسید کربن بود.
این آمار که اطلاعات تغییر کاربری زمین ها و جنگلداری را در نیز بر می گیرد نسبت به تولید ۵۳۴ میلیون تنی سال ۲۰۱۷، افزایش نشان می دهد.
مسئولیت کنترل تولید گازهای گلخانه ای اکنون با انگِس تیلِر (Angus Taylor) است که با پیروزی دولت ائتلافی در انتخابات ماه گذشته، بخش آلودگی هوا به پرتفولیوی انرژی او افزوده شد. آقای تیلِر گفت: «این دولت متعهد است که به اهداف معقول و قابل دسترسی در کاهش تولید گازهای گلخانه ای دست یابد. ما سابقه ای قوی از دستیابی به اهدافمان داریم. استرالیا به اهدافی فراتر از تعهداتش در معاهده کیوتو دست یافت، کاری که کشورهای معدودی موفق به انجام آن شدند».
استرالیا در پیمان آب و هوایی پاریس متعهد شد که تولید گازهای گلخانه ای اش را تا سال ۲۰۳۰، ۲۶ تا ۲۸ درصد نسبت به سطح تولید سال ۲۰۰۵ کاهش دهد. البته حدود نصف این کاهش با استفاده از به اصطلاح «اعتبار منتقل شده» به دست می آید که به خاطر دستیابی به اهداف فراتر از پیمان کیوتو به وجود آمد. کارزار انتخاباتی حزب کارگر قول داده بود که تولید گازهای گلخانه ای کاهشی ۴۵ درصدی نسبت به سال ۲۰۰۵ داشته باشد، آن هم بدون استفاده از اعتبار کسب شده از معاهده کیوتو.
روند صعودی
تیم باکستر (Tim Baxter)، مدرس دانشگاه ملبورن گفت که از آنجایی که هیچ سیاست معناداری برای کاهش گازهای گلخانه ای در استرالیا وجود ندارد، افزایش سطح تولید آنها در سال ۲۰۱۸ اتفاق غافلگیرکننده ای نبود.
او اضافه کرد که با افزایش آلودگی گازهای گلخانه ای از نوع نشت از مخازن تحت فشار، دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم این روند افزایشی چهار ساله، در سال ۲۰۱۹ ادامه پیدا نمی کند و پنج ساله نمی شود.
اگر اطلاعات مربوط به زمین، تغییر کاربری زمین و جنگلداری در نظر گرفته نمی شد، آمارهای دولتی رشد سریعتری را نشان می دادند.
بر اساس گزارش منتشر شده، سطح جنگلهای استرالیا در سال ۲۰۱۷ حدود ۷۷۲ هزار هکتار افزایش یافت و این افزایش نسبت به سال ۲۰۱۰، ۴/۶میلیون هکتار است.
البته برخی گروه های زیست محیطی این برآوردها را به چالش کشیده اند. آنها به داده های دولت کویینزلند اشاره می کنند که بر اساس آن بریدن درختان در سالهای اخیر رشد سریعی داشته است و دولت نیوساوت ولز که قوانین مربوط به پوشش گیاهی بومی خود را در دو سال گذشته سهل گیرانه تر کرده است.
سناتور سارا هَنسون-یانگ (Sarah Hanson-Young)، سخنگوی زیست محیطی حزب سبز گفت: «آلودگی محیط زیست در دولت لیبرال ها با سرعتی فزاینده در حال افزایش است و این در حالی است که تهدید فوری تغییرات آب و هوایی، کشور و سیاره ما را تهدید می کند. این یک سیلی به صورت کسانی است که می گویند انتخابات به این معنی است که جنگ بر سر آب و هوا به اتمام رسیده است. قوانین زیست محیطی ما باید اصلاح شوند تا هیولاهای آلاینده مثل آدانی و پروژه های حفاری نفت از نظر تاثیرشان بر تغییرات آب و هوایی مورد ارزیابی قرار گیرند».
در همین حال، در بریزبن، آلن فینکل (Alan Finkel)، دانشمند ارشد استرالیایی گفت که اگر دولت موریسون هزینه اضافی بر تولید کربن وضع نمی کند، در عوض باید از استانداردهای آلایندگی خودرو برای رسیدن به اهداف آب و هوایی استفاده کند.
دکتر فینکل که در همایش سالانه APPEA صحبت می کرد، گفت که او امیدوار است که دولت همه ابزارهای لازم برای رسیدن به اهداف معاهده پاریس را به کار گیرد. جایگزین مالیات بر کربن، وضع مقررات است. مثلا اگر به حمل و نقل فکر می کنید، باید به این بیندیشید که سقفی برای میزان دی اکسیدکربن تولید شده به ازای هر کیلومتر سفر در نظر بگیرید. چنین چیزی، بخش بزرگی از یک سیاست کاهش تولید گازهای گلخانه ای خواهد بود.
بر اساس آخرین آمار فصلی گازهای گلخانه ای در استرالیا، سریعترین رشد در منابع آلاینده مربوط به آلودگی های ناشی از نشت گازهای آلاینده از بخش انرژی بودند، یعنی صنایعی مثل استخراج سوخت های فسیلی و صنایع پالایش گاز.
بخش تولید انرژی برق کاهشی ۳/۲ درصدی را نسبت به سال قبل نشان می دهد، اما همچنان بزرگترین منبع آلاینده در استرالیاست و تقریبا یک سوم گازهای گلخانه ای را تولید می کند.
