مردی در میان اقیانوس هند به همراه ۹۲ پناهجوی دیگر از میان تخته های چوبی به کف یک قایق نگاه می کند. او توسط قاچاقچیان انسان به همراه همسفرهایش در راه سفری دور و دراز به مقصد استرالیاست.
قایق سوراخ شده است، همه هراسان هستند، و فکر می کنند لحظات آخر عمرشان سر رسیده است. باتور اما در همین لحظه دوربین اش را در می آورد و این لحظه را به ثبت می رساند. به گفته خودش، این کار در آن لحظات باعث شد کمتر به مرگ فکر کند.
With 93 passengers hidden below deck so as not to be seen by the water police, they take it in turns to come up for fresh air on the first day at sea. Credit: Barat Ali Batoor/Barat Ali Batoor/ Supplied
آثار او در واشنگتن پست، نیوزویک، وال استریت ژورنال، گاردین، استرن، ایندیا تودی، مجله ریسک، گلوبال میل، دیلی میل، استراتژیک ریویو و بسیاری دیگر منتشر شده است.
او در «محل اقامت هنرمند لاهور» توسط VASL در لاهور پاکستان شرکت کرد و در سال ۲۰۰۹ جایزه عکاسی را از موسسه جامعه باز نیویورک برای پروژه «پسران رقصنده افغانستان» دریافت کرد.
او همچنین جایزه ارتباطات برای تغییر اجتماعی را از دانشگاه کوئینزلند دریافت کرد. وی همچنین در سال ۲۰۱۴ در TEDxSydney سخنرانی کرده است.
فیلم مستند او به نام داستان یک پناهنده (A Refugee Journey) برنده جایزه بهترین کارگردانی جشنواره فیلم مستند ملبورن شد. این فیلم همچنین نامزد دریافت جایزه مستند واکلی سال ۲۰۲۱ شد.
برات علی باتور در حال حاضر به عنوان یک عکاس آزاد کار می کند. او اخیراً در TEDxIITV در مورد «جنگ هویت و تعلق» صحبت کرد.
برات علی باتور در گفتگوی اختصاصی با اس بی اس فارسی از تجربه سفرش با قایق از افغانستان به استرالیا، چالشها و دلیل کارهای هنری اش می گوید.
