یک صبح سرد پائیزی در منطقه مرکزی تجاری شهر آدلاید.
تعدادی از افراد به صورتی داوطلبانه در خیابان های شهر قدم می زنند.
رنه جونز (Renee Jones) یکی از آنها است. او می گوید به دنبال افراد بی خانمان در شهر است – به ویژه آنها که در خیابان می خوابند.
او می گوید: "ما در پارک ها، خیابان ها، بیزنس ها، پارکینگ ها و حتی داخل اتومبیل ها به دنبال این افراد می گردیم. ما به هر کجا که می توانیم سرک می کشیم تا ببینیم چه می توانیم پیدا کنیم".
این افراد در خلال جستجوهای خود تا کنون ۱۴۳ فرد بی خانمان را که در خیابان ها می خوابند پیدا کرده اند.
این عدد در واقع در مقایسه با تعداد ۸۰ هزار نفر بی خانمان که در کل کشور شب ها را به سختی به صبح می رسانند، عدد ناچیزی است.
اما پیتر سندمن که یک کشیش است و ریاست پروژه ای موسوم به Adelaide Zero Project را بر عهده دارد می گوید در حال حاضر آژانس های بیشتری در مقایسه با گذشته در این کار کمک می کنند.
او می گوید داوطلبان با افراد بی خانمان در سطح شهر ملاقات می کنند و به گفته او یک "لیست بر اساس نام آنها" را تهیه می کنند.
او می گوید گام اصلی، پایان دادن به پدیده بی خانمانی آنهم به صورت کلی است. وضعیتی که او از آن با عبارت "صفر عملکردی" نام برده است.
او می گوید: "بی خانمانی صفر عملکردی زمانی حاصل می شود که تعداد اماکنی که پذیرای افراد بی خانمان است برابر یا بیشتر از تعداد افراد بی خانمان باشد. بنابراین، این به معنای آن است که ما می توانیم همه افرادی را که نیاز به مسکن داشته باشند، اسکان دهیم. وقتی که ما به چنین حالتی دست پیدا کنیم ما همگی به صفر عملکردی دست پیدا کرده ایم".
این رویکرد که از آن با عنوان "پروژه صفر" یا Zero Project نام برده شده است از یک مدل اقتباس شده که پیشتر از آن در ایالات متحده آمریکا استفاده شده و نتایج بسیار مثبتی هم به همراه داشته است.
از پاسخ های گردآوری شده در جهت کمک به ارائه خدمات برای حمایت از این افراد استفاده می شود.
این امر در حالی رخ می دهد که مناطق پارکی شهر آدلاید برخی مواقع، به خانه و محل زندگی افراد بومی استرالیایی تبدیل می شود که از نقاط دور برای دیدار برخی از جوامع دور دست به این منطقه سفر می کنند.
پیتر سندمن می گوید این پروژه همچنین در نظر دارد تا یک سری پناهگاه های موقت را برای این افراد ایجاد کند.
او می افزاید: "این جمعیت، جمعیتی است که هر سال به آدلاید سفر می کند. این امر به عنوان یک پدیده، شناخته می شود. آنچه ما در گذشته نتوانسته ایم به صورت موفقیت آمیز انجام دهیم، ایجاد یک مکان برای این افراد برای اقامت آنها بوده است. ما با این پروژه در واقع به این بخش از کار هم خواهیم پرداخت علاوه بر آنکه پروژه صفر را نیز به اجرا خواهیم گذاشت".
این پروژه در حالی اجرا می شود که جیسون واریور (Jason Warrior) از یک مرکز موسوم به مرکز خدمات ویژه بی خانمانی مردمان بومی استرالیایی می گوید هر گونه رویکردی در این خصوص باید از نظر فرهنگی هم متناسب باشد.
او می گوید: "همانگونه که گفتم، تعدادی از افراد سالمند در داخل این گروه های خانوادگی حضور دارند که باید با آنها مشورت شود. این افراد می توانند صدای مردمان مناطق پارکی باشند. من مطمئن هستم که اگر به آنها فرصت داده شود از طرف خود صحبت کنند، آنها قادر خواهند بود این کار را انجام دهند".
این امر در حالی رخ می دهد که آقای سندمن نیز می گوید یکی از بزرگ ترین موانعی در اجرا این پروژه اطمینان از وجود سرپناه کافی برای برآورده ساختن نیاز موجود است.
او می گوید: "هر یک از شهرهای استرالیا مشکلات مربوط به تامین مسکن خود را دارند. آنچه ما در حال حاضر داریم، یک اندازه قطعی از جمعیت افراد بی خانمان است. بنابراین ما می توانیم کار جایگزینی این افراد را ضمن اطمینان از حضور تامین مسکن به اندازه کافی و همچنین خدمات مورد نیاز برای پایدار نگهداشتن این اسکان موقت انجام دهیم".
گفتنی است، تمرکز نخست پروژه صفر، مرکز شهر آدلاید است اما رفته رفته به مناطق دیگر نیز تعمیم خواهد یافت.
