یک گروه روستایی حمایت از پناهجویان می گوید جوامع روستایی استرالیا با آغوش باز از پناهجویان استقبال می کنند و تقاضا برای استقرار پناهجویان بیشتر در این مناطق در حال افزایش است.
مارگارت راسا (Margaret Rasa) معاون رییس گروهی موسوم به "استرالیایی های روستایی برای پناهجویان" (Rural Australians for Refugees) است. این گروه یکی از شش سازمان حمایت از پناهجویان است که از دولت استرالیا خواسته اند تا ظرفیت پذیرش پناهجویان را افزایش دهد.
خانم راسا در یکی از مناطق حاشیه ای ایالت ویکتوریا زندگی می کند. وی می گوید: "من علاقه زیادی به زندگی روستایی و فواید آن و دیدن همه چیز از زاویه ای دیگر دارم."
گروه خانم راسا دربرگیرنده ۹۰ گروه اجتماعی در نقاط حاشیه ای در سراسر استرالیاست.این گروه در حال جمع آوری کمک های نقدی برای حمایت از پناهجویانی است که در نواحی روستایی استرالیا زندگی می کنند.
وی می گوید استرالیایی ها در نواحی روستایی، آماده پذیرش پناهجویان بیشتری هستند.
خانم راسا می گوید: "اگر بخواهید می توانید این را به حساب میهمان نوازی روستایی و یا رفتار منصفانه روستایی ها بگذارید که انعکاس دهنده رویکردی متفاوت در روستاها نسبت به مناطق شهری است."
سازمان خانم مارگارت، بخشی از گروهی است که "ابتکار حمایت اجتماعی از پناهجویان" (Community Refugee Sponsorship Initiative) نامیده می شود.
خانم راسا که زندگی اش را وقف فعالیت در زمینه سیاست های پناهجویی کرده است می گوید، پذیرش پناهجویان بیشتر در مناطق روستایی یک بازی برد-برد برای این مناطق و همچنین پناهجویان است.
این گروهای حمایت از پناهجویان از دولت خواسته اند تا ظرفیت پذیرش پناهجو در قالب برنامه حمایت اجتماعی را پنج هزار نفر دیگر افزایش دهد. این میزان در حال حاضر هزار نفر است و فقط بخشی از برنامه های گسترده تر اسکان مجدد استرالیا محسوب می شود.
جاک کالینز (Jock Collins)، در دانشگاه تکنولوژی سیدنی، برای مدت چهار سال به مطالعه روندهای مهاجرتی استرالیا پرداخته است.
وی تایید می کند که در نواحی روستایی به طور جدی از ورود پناهجویان جدید حمایت می شود.
وی می گوید: "بسیاری از مناطق روستایی دست خود را بالا برده اند و می گویند ما پناهجویان بیشتری می خواهیم و واقعیت این است که این نواحی نتوانسته اند تعداد پناهجویی که می خواستند و به آن نیاز داشتند را جذب کنند. بنابراین تقاضا در این مناطق واقعا بالاست ولی هنوز برآورده نشده است."
وی می گوید پناهجویان می توانند سرعت کاهش جمعیت این نواحی را کاهش دهند و تخصص های مورد نیاز آن ها را تامین کنند.
وی می گوید: "در این مناطق استقبال گرمی از پناهجویان می شود، وقتی آنها همسایه های خود را در مناطق روستایی می بینند خیلی احساس خوبی دارند، بنابراین یکبار دیگر تحقیقات نشان می دهد که ساکنان مناطق روستایی استرالیا، سطح پایین و نژادپرست نیستند، و این طور نیست که این مناطق، جای مناسبی برای فرستادن مهاجران و یا پناهجویان نیست، بلکه واقعیت برعکس این است."
پرفسور کالینز می گوید ویزاهایی که دولت صادر می کند و مهاجران را به سوی این مناطق سوق می دهد به این روند کمک می کند.
وی می گوید: "برای مثال در منطقه کاتانینگ (Katanning) در ایالت وسترن استرالیا یا در گریفیت (Griffith) در نیوساوت ولز، جایی که ایتالیایی ها در آن شراب درست می کردند، یا در مناطقی مانند کافز هاربر (Coffs Harbour) که هندی ها موز تولید می کردند و سپس سراغ تولید بلوبری رفتند. مثال های زیادی مانند این در سراسر استرالیا وجود دارد."
وی می گوید منطقه نیل (Nhil) در غرب ویکتوریا یک نمونه خیلی موفق است. در این منطقه ۱۶۰ پناهجوی میانماری مشغول کار در یک کارخانه شدند و همین امر باعث شد ۴۰ میلیون دلار به اقتصاد محلی این منطقه افزوده شود.
پرفسور کالینز می گوید مهاجرت به مناطق غیرشهری اقدامی ضروری است تا از ازدحام در شهرها جلوگیری شود.
وی می گوید: "شهرهای دوردست و مناطق روستایی موظف هستند امکانات و منابع لازم را در اختیار این افراد قرار دهند و برنامه های آموزشی لازم را ارائه دهند تا به این افراد در پیدا کردن کار و شناختن سایر افراد کمک کنند، به ویژه چون بسیاری از این افراد تحت شکنجه و دچار تروما بوده اند و در پیدا کردن کار و سایر مسائل مشکل دارند."
با این وجود وی هشدار می دهد شاید مخالفت هایی با ایجاد تنوع در این مناطق وجود داشته باشد، مانند تظاهراتی که در بندیگو در ویکتوریا و کمدن (Camden) در نیوساوت ولز علیه مساجد رخ داد.
