دانش آموزان در سراسر جهان در خلال ماه های گذشته در اعتراض به سیاست های دولت ها در قبال موضوع تغییرات آب و هوایی در تظاهرات گوناگون شرکت کردند. این امر در حالی رخ می دهد که دانش آموزان استرالیایی نیز قرار است در روزهای آتی یک بار دیگر به همین منظور در تظاهراتی گسترده شرکت کنند.
دانش آموزان استرالیایی یک بار دیگر به جای رفتن به مدرسه در تظاهراتی به منظور اعتراض به سیاست های دولت استرالیا در خصوص موضوع تغییرات آب و هوایی شرکت خواهند کرد.
هزاران دانش آموز استرالیایی در دسامبر سال گذشته در تظاهراتی اعتراضی که از حرکت یک نوجوان سوئدی الهام گرفته بود شرکت کردند. این در حالی است که آنها، یک بار دیگر، در روز جمعه پانزدهم مارچ در تظاهراتی سراسری علیه سیاست های آب و هوایی دولت استرالیا شرکت خواهند کرد.
جنبش نوجوانان چگونه آغاز شد؟
در ماه آگوست سال گذشته یک نوجوان ۱۶ ساله به نام گرتا تانبرگ (Greta Thunberg) تصمیم گرفت تا هر جمعه به جای رفتن به مدرسه به نشانه اعتراض در خارج از پارلمان سوئد بنشیند و خواستار اقدامات جدی تر دولت کشورش در خصوص مواجه شدن با تغییرات آب و هوایی شود.
کاترین اوبا کارشناس مسایل سیاسی از دانشگاه آپسالا در سوئد به بخش خبری اس بی اس گفت: "او سبب جلب توجهات زیادی شد و بسیاری از سیاستمداران در خارج از پارلمان کشور با او صحبت کردند و به سخنان او گوش دادند".
حرکت این کنشگر جوان به زودی جهانی شد و این خبر راه خود را به رسانه های جهان پیدا کرد. او حتی در ماه دسامبر سال گذشته در نشست سازمان ملل متحد در لهستان درباره موضوع تغییرات آب و هوایی سخنرانی کرد. این کنشگر جوان حتی در ماه گذشته در انجمن جهانی اقتصاد در داووس واقع در سوئیس در برابر صاحبان شرکت های بزرگ جهانی سخنرانی کرد.
دانش آموزان چه می خواهند؟
یکی از اهداف گرتا تمرکز بر کنفرانس سال ۲۰۲۰ سازمان ملل متحد است؛ زمانی که کشورش قرار است برنامه های جدید و بلند پروازانه ای را برای کاهش میزان تولید گازهای گلخانه ای اعلام کند.
سازمان دهندگان این تظاهرات جهانی از استرالیا خواسته اند تا سال ۲۰۳۰ سیاست تامین ۱۰۰ درصد انرژی از محل انرژی های تجدید پذیر را بپذیرد، هیچگونه سرمایه گذاری جدیدی در بخش گاز و زغال سنگ انجام ندهد و پروژه جنجال برانگیز معدن آدانی (Adani) را متوقف کند.
آیا گوش شنوایی وجود دارد؟
به گفته پروفسور مارک هودن مدیر انستیتوی تغییرات آب و هوایی در دانشگاه ملی استرالیا، پاسخ مثبت است.
او می گوید: "به ویژه حرف گرتا و دیگر سازمان دهندگان این تظاهرات در اروپا شنیده می شود. آنها مخاطبان خاص خود در سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا را دارند که موضوع بسیار مهمی است".
پروفسور هودن می گوید: " پیام دانش آموزان در استرالیا را نمی توان به راحتی نادیده گرفت زیرا تا آنجا که من به یاد دارم، این بزرگ ترین تظاهرات در مقیاس دانش آموزان مدارس است که تا کنون اتفاق افتاده است".
آیا این جنبش می تواند تاثیری در استرالیا ایفا کند؟
دولت استرالیا مشخصا این عکس العمل دانش آموزان در کشور را نپذیرفته است.
راب استوکس وزیر آموزش و پرورش ایالت نیوساوت ولز به دانش آموزان و معلمان در خصوص پیوستن به تظاهرات روز پانزدهم مارچ هشدار داده است؛ هشداری که گرتا در بیانیه ای نسبت به آن واکنش نشان داده و می گوید "به یک موزه تعلق دارد".
اسکات موریسون نخست وزیر استرالیا نیز در ماه دسامبر گذشته قبل از شرکت دانش آموزان استرالیایی در نخستین تظاهرات از این دست گفته بود: "آنچه ما خواستار آن هستیم، یادگیری بیشتر و کنشگری های کمتر در مدارس است".
این در حالی است که مت کاناوان وزیر منابع استرالیا نیز در آن زمان گفته بود: "بهترین چیزی که شما با رفتن به تظاهرات آن را یاد می گیرید این است که چگونه باید به صف افراد بیکار برای دریافت کمک پرداختی های دولتی بپیوندید".
دولت همچنین معتقد است که این تظاهرات توسط برخی از "کنشگران حرفه ای" که از حرکت دانش آموزان حمایت می کنند، به گروگان گرفته شده است.
پس از تظاهرات دسامبر سال گذشته، دولت استرالیا خبر از تخصیص یک بسته دو میلیارد دلاری با هدف اطمینان از آنکه استرالیا بتواند به اهداف مربوط به کاهش تولید گازهای گلخانه ای خود در سال ۲۰۳۰ دست پیدا کند، داده است؛ اگر چه به نظر می رسد که این کار به هیچوجه در شمار خواسته های دانش آموزان معترض نیست.
