نکات مهم
- روز دوشنبه هشتمین سالگرد اجرا برنامه بازداشت پناهجویان در مراکز برون مرزی دولت استرالیا است.
- این سالگرد بار دیگر موجب شده است تا بسیاری از افراد در کشور خواستار آزادی پناهجویانی شوند در بازداشت به سر می برند.
روز دوشنبه هشتمین سالگرد اجرا برنامه بازداشت پناهجویان در مراکز برون مرزی دولت استرالیا است. این سالگرد بار دیگر موجب شده است تا بسیاری از افراد در کشور خواستار آزادی پناهجویانی شوند در بازداشت به سر می برند.
لقمان سواری ۱۷ ساله بود که برای نخستین بار وارد شبکه بازداشتگاهی اداره مهاجرت استرالیا شد.
و اکنون هشت سال بعد از آن زمان، او هنوز در آنجا است.
وی در گفتگو با SBS News از مرکز اسکان ترانزیتی اداره مهاجرت در بریزبن (BITA) گفت: "این موضوع دردناک است. این هشت سال از زندگی من بوده است که گذشته است. این زمان دیگر از بین رفته است."
آقای سواری عضو جامعه اقلیت عرب زبان اهوازی در ایران است. او در سال ۲۰۱۳ پس از هدف قرار گرفتن خانواده اش توسط نیروهای دولتی در ایران، از این کشور فرار کرد. برادران او توسط نیروهای امنیتی در ایران دستگیر و به زندان افتاده بودند و یک پسر عموی او نیز خود را حلق آویز کرده بود.
در ۱۹ جولای سال ۲۰۱۳، یک روز قبل از اینکه آقای سواری از اندونزی به قصد استرالیا سوار قایق شود، دولت وقت کارگر در استرالیا قانون جدیدی را در خصوص پناهجویانی که با قایق خود را به این کشور می رسانند، اعلام کرد.
وقتی آقای سواری در روز ۲۴ جولای به جزیره کریسمس رسید، از اینکه همه چیز تغییر کرده است، اطلاع نداشت.
وی شش سال پس از این روز را در جزیره مانوس و پورت مورسبی در بازداشت گذراند.
در خلال این دوران، او شاهد قتل رضا براتی در فوریه ۲۰۱۴ بود. او در آن زمان هجده ساله بود گفت که همچنین هدف حمله خشونت آمیز آشوبگرانی قرار گرفته است که به بازداشتگاه در جزیره مانوس حمله کرده بودند. در این حمله یک آجر به سر او پرتاب شد.
وی گفت: "افراد محلی به ما حمله کردند. آنها حصار را شکستند و وارد شدند."
وی گفت: "حتی به خاطر آوردن آن لحظه هم بسیار ترسناک است. قلب من واقعاً سریع می تپد زیرا ما شاهد بسیاری از مواردی بودیم که قرار نبود آنها را ببینیم."
آقای سواری در سال ۲۰۱۹ طبق قانون medevac که اکنون لغو شده است، به استرالیا منتقل شد. او ابتدا به یک متل بازداشتگاهی در Kangaroo Point در بریزبن و سپس به BITA منتقل شد.
او اگرچه اکنون فقط یک آرزو دارد: «اسکان در یک کشور ثالث».
وی گفت: "من به دنبال آزادی و مکانی امن هستم، هر کجای دنیا که باشد، مهم نیست - مکانی امن که کسی بتواند به هویت من احترام بگذارد و به شخص من احترام بگذارد."
این آرزو اگرچه سال گذشته پس از توافق نامه اسکان مجدد پناهجویان استرالیا در سال ۲۰۱۶ بین ایالات متحده و استرالیا نزدیک بود تحقق پیدا کند.
Loghman Sawari says the impact of eight years in detention has taken its toll. Source: AAP
کنترل های پزشکی آقای سواری و سایر الزامات قانونی به پایان بود و حتی تاریخ پرواز او به ایالات متحده در روز ۱۷ دسامبر نیز تعیین شده بود.
اما این امر هرگز رخ نداد.
آقای سواری گفت: "تاریخ پرواز من مشخص شده بود. به دوستم در آمریكا گفتم كه می خواهم بروم ، همه چیز روشن بود ... اما من هنوز اینجا هستم."
'فصل تاریک تاریخ استرالیا'
اکنون هشت سال از اجرایی شدن برنامه بازداشت پناهجویان در مراکز بازداشتگاهی برون مرزی دولت استرالیا می گذرد.
با فرا رسیدن این سالگرد اکنون بسیاری از افراد در کشور بار دیگر خواستار آزادی پناهجویانی (مانند آقای سواری) شده اند که در شبکه بازداشتگاهی دولت استرالیا به سر می برند.
ایان رینتول از ائتلافی موسوم به اقدام برای پناهندگان می گوید سیاست بازداشتگاهی استرالیا در خارج از این کشور مشکلات زیادی را ایجاد کرده است.
وی گفت: "۱۹ جولای ۲۰۱۳ آغاز یکی از تاریک ترین فصل های تاریخ مهاجرت استرالیا بود."
وی افزود: "دولت استرالیا از هر ابزاری که در اختیار دارد استفاده می کند تا زندگی را برای افرادی که وظیفه محافظت از آنها را دارد، دشوارتر کند."
حداقل ۹۶۲ نفر از پناهندگان مستقر در شبکه بازداشتگاهی استرالیا تا کنون در ایالات متحده اسکان داده شده اند.
و این امر در حالی رخ می دهد که بحث و گفتگوها بر سر پیشنهاد سال ۲۰۱۳ کشور نیوزیلند برای اسکان ۱۵۰ پناهجو در سال همچنان ادامه دارد.
خانم کارن اندروز وزیر کشور استرالیا ماه گذشته گفت که مذاکرات در مورد این توافق از سر گرفته شده است.
بنا به اعلام شورای پناهندگان استرالیا، پردازش پناهجویان در خارج از کشور برای استرالیا ۸.۳ میلیارد دلار بین سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ هزینه داشته است.
دولت فدرال بارها اعلام کرده است که پناهجویانی که با قایق به استرالیا می رسند در استرالیا اسکان نخواهند یافت.
اس بی اس برای توضیح در این باره با وزارت کشور تماس گرفته شده است.
