Ένας από τους σπουδαιότερους παρουσιαστές της βραζιλιάνικης τηλεόρασης, ο οποίος κατάφερε να παραμείνει στο προσκήνιο μετά από μία καριέρα δεκαετιών, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών.
Ο Σίλβιο Σάντος, ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού δικτύου SBT, είχε δημιουργήσει αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές, με την πιο διάσημη από αυτές να φέρει το όνομά του, έχοντας ζωντανή παρουσία στην τηλεόραση από το 1963.
Το πρόγραμμα αυτό είναι ένα από τα μακροβιότερα τηλεοπτικά προγράμματα στην χώρα της λατινικής Αμερικής.
«Σήμερα ο ουρανός είναι ευτυχής με την άφιξη του αγαπημένου μας Σίλβιο Σάντος. Έζησε 93 χρόνια για να φέρει την ευτυχία και την αγάπη σε όλους τους Βραζιλιάνους... Αυτό το πλατύ χαμόγελο και τη γνώριμη φωνή του θα τον θυμόμαστε για πάντα με μεγάλη ευγνωμοσύνη», ανέφερε το δίκτυο SBT σε ανακοίνωσή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το νοσοκομείο «Άλμπερτ Αϊνστάιν» στο Σάο Πάολο ανακοίνωσε ότι ο Σίλβιο Σάντος πέθανε από βρογχοπνευμονία που προήλθε από λοίμωξη από τον ιό Η1Ν1, για την οποία είχε εισαχθεί τις τελευταίες εβδομάδες.
Το 2013, το περιοδικό Forbes συνέκρινε τον 93χρονο με την Όπρα Γουίνφρεϊ και τους σκηνοθέτες Στίβεν Σπίλμπεργκ και Τζορτζ Λούκας.
«Ο Σίλβιο Σάντος ήταν η μεγαλύτερη προσωπικότητα στην ιστορία της βραζιλιάνικης τηλεόρασης και ένας από τους μεγαλύτερους επικοινωνιολόγους της χώρας. Ο θάνατός του αφήνει ένα κενό στη βραζιλιάνικη τηλεόραση και σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής», έγραψε ο Βραζιλιάνος πρόεδρος Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα.
Ωστόσο άγνωστη παραμένει η σχέση του Σίλβιο Σάντος με την Ελλάδα.
Ο Σάντος που έγινε αναγνωρίσιμος διεθνώς με το καλλιτεχνικό του όνομα, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Senor Abravanel, γεννήθηκε στη θορυβώδη γειτονιά Λάπα στο κέντρο του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Ο πατέρας του, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1897 ενώ η μητέρα του στην Σμύρνη, δέκα χρόνια αργότερα.
Ο ίδιος μεγάλωσε σε ένα ταπεινό και απαιτητικό περιβάλλον, ενώ από νεαρή ηλικία, επέδειξε μια έμφυτη επιχειρηματική ικανότητα και μια χαρισματική προσωπικότητα, που αργότερα θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του.
Ο πατέρας του, Alberto Abravanel, ήταν έμπορος και η μητέρα του, Rebeca Caro, φρόντιζε το σπίτι.
Η οικογένεια αντιμετώπιζε πολλές οικονομικές δυσκολίες, γεγονός που ανάγκασε τον Σίλβιο Σάντος να αρχίσει να εργάζεται από νεαρή ηλικία.
To στάδιο Maracanã κατά τη διάρκεια του αγώνα μεταξύ Fluminense και Corinthians τίμησε τη μνήμη της εμβληματικής μορφής της βραζιλιάνικης τηλεόρασης, του Σίλβιο Σάντος Source: SIPA USA / Fotoarena/Fotoarena/Sipa USA
Ως έφηβος, πουλούσε στυλό και πλαστικές θήκες για εκλογικές ταυτότητες, ενώ έκανε κόλπα με κέρματα και τραπουλόχαρτα.
Οι αγοραπωλησίες του ήταν τόσο ελκυστικές που οδήγησαν σε μια πρόταση για ακρόαση ως ραδιοφωνικός παρουσιαστής.
Η πρώτη του τηλεοπτική δουλειά ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 στο δίκτυο Globo, που εκείνη την εποχή ονομαζόταν TV Paulista, όπου αργότερα γεννήθηκε το "Silvio Santos Program".
Περίπου μια δεκαετία αργότερα ξεκίνησε να χτίζει τη δική του αυτοκρατορία, ιδρύοντας το τηλεοπτικό δίκτυο SBT, το οποίο μέχρι το 2021 ήταν το τρίτο δίκτυο με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση μεταξύ των 214 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας.
Η απαγωγή της οικογένειας του Σίλβιο Σάντος το 2001 είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και δραματικές ποινικές υποθέσεις στην ιστορία της Βραζιλίας.
Η αλληλουχία των γεγονότων συγκλόνισε τη χώρα και δημιούργησε ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια των δημόσιων προσώπων και των αγαπημένων τους.
Ο Σίλβιο Σάντος, εκτός από εξέχουσα προσωπικότητα στην τηλεόραση και στις επιχειρήσεις, έχει επίσης σημαντικό ιστορικό συμμετοχής σε κοινωνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Αν και τηρούσε διακριτική στάση όσον αφορά τις φιλανθρωπικές του δράσεις, αρκετές αναφορές και πρωτοβουλίες δείχνουν τη δέσμευσή του να βοηθά όσους έχουν ανάγκη.
Όπως αναφέρουν τα βραζιλιάνικα τηλεοπτικά δίκτυα, ο Σίλβιο Σάντος δεν ήταν απλώς ένα είδωλο της τηλεόρασης, αλλά ένας ζωντανός θρύλος που διαμόρφωσε τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία της χώρας του.
To άγαλμα του Χριστού στο Ρίο ντε Τζανέιρο αποτέλεσε το σκηνικό για ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον Σίλβιο Σάντος, με το μνημείο να «ντύνεται» με ένα κοστούμι και ένα μικρόφωνο, εμβληματικά σύμβολα του σπουδαίου Βραζιλιάνου σόουμαν.
