آیا شما بازیافت (recycle) می‌کنید؟ هرچند که پاسخ اکثر ما به این سوال 'آری' است، اما نگرانی اصلی در این‌جاست که آیا این کار را به صورت صحیح انجام می‌دهیم یا خیر؟
نکات اصلی
- 'بازیافت آرزومندانه' نقش بزرگی در تولید آلودگی دارد
- به مواد قابل بازیافت به چشم منابع نگاه کنید
- برای آینده بهتر، از اشیا و وسایل استفاده مجدد کنید.
پیپ کیرنان، رییس سازمان 'کلین آپ آسترالیا' (Clean Up Australia)، می‌گوید که هرچند اکثر آسترالیایی‌ها به اهمیت بازیافت واقف اند، ولی بسیاری از آن‌ها در مورد این‌که کدام مواد بازیافت‌پذیر هستند یا نیستند، «سردرگم» اند و هنوز جا برای پیشرفت وجود دارد.
خانم کیرنان می‌گوید:
۸۹ درصد از ما فکر می‌کنیم این کار مهم است، اما از هر سه نفر تنها یک نفرمان در قسمت گذاشتن زباله‌ها در سطل بازیافت درست عمل می‌کند.
قرار دادن زباله‌های نامناسب در سطل بازیافت یا پیچاندن آن‌ها در کیسه/خریطه‌های پلاستیکی می‌تواند بقیه اقلام بازیافت‌پذیر را «آلوده» کند و در نتیجه کل مواد داخل سطل را به محل دفن زباله‌های غیرقابل بازیافت بفرستد.
مطالعات نشان می‌دهند که مردم حتا اگر در مورد قابل بازیافت بودن اشیا مطمئن نباشند، آن‌ها را داخل سطل بازیافت می‌اندازند. به این روش 'بازیافت آرزومندانه' (wish-cycling) میگویند و یکی از عوامل اصلی آلودگی است.
خانم کیرنان توضیح می‌دهد، اقلامی چون دستمال کاغذی، حوله آشپزخانه، منسوجات و پوشک (nappies) می‌توانند کل لاری/کامیون زباله بازیافت‌پذیر را آلوده کنند و آسیب بزنند.
زباله‌های بازیافت‌پذیر را داخل کیسه‌های پلاستیکی به سطل‌های زباله کنار جاده نیندازید. Source: Getty Images/RUBEN BONILLA GONZALO
نیز زمانی که داخل سطل بازیافت انداخته می‌شوند، مشکل‌ساز هستند و باید مکان‌های خاص دور انداخته شوند.
قوانین مربوط به بازیافت نه تنها از ایالت به ایالت، بلکه از شهرداری به شهرداری فرق می‌کنند. بنابراین، آگاهی‌دهی به آسترالیایی‌ها در سراسر کشور می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
بازیافت‌پذیرها منابعی ارزشمند هستند
برای این‌که مطمئن شوید کدام اقلام در محله شما قابل بازیافت هستند، مهم است که از شهرداری محل خود معلومات حاصل کنید. ابزارهای آنلاینی هم وجود دارند که به کمک آن‌ها می‌توانید اقلام قابل بازیافت در محل خود را شناسایی کنید. یکی از این ابزارهای آنلاین، نام دارد که توسط شرکت مدیریت زباله کلین‌آوی (Cleanaway) ایجاد شده است.
اما یک قانون عمومی وجود دارد که همه می‌توانیم از آن پیروی کنیم: فقط «مواد قابل بازیافت باز، تمیز و خشک» را در سطل‌های بازیافت کنار خیابان بیندازیم و هرگز نباید آن‌ها را داخل خریطه/کیسه پلاستیکی قرار دهیم.
خانم کیرنان می‌گوید: «به این اقلام به عنوان یک منبع فکر کنید.»
او می‌افزاید: «این اشیا باید تمیز و خشک به آن‌جا بروند، تا به آن‌ها یک زندگی جدید داده شود.»
بنابراین، قبل از این‌که یک ظرف شیشه‌ای را داخل زباله‌دانی بازیافتی بیندازیم، باید آن را خالی کنیم و سرپوش فلزی‌اش را برداریم. در عین حال، جعبه‌های روغنی پیتزا باید به سطل زباله عمومی انداخته شوند.
به گفته خانم کیرنان، پیروی از روش‌های ساده در مورد بایدها و نبایدهای بازیافت واقعاً می‌تواند کمک‌کننده باشد.
برچسب بازیافت آسترالیا
که روی اکثر بسته‌بندی‌ها وجود دارد، می‌تواند راهنمای خوبی در قسمت شناسایی مواد بازیافت‌پذیر و ناپذیر برای مصرف‌کنندگان باشد. این برچسب ممکن است شامل جدا کردن اجزای مختلف، مانند سرپوش، کلاهک و کیسه‌های پلاستیکی باشد. برخی از این قطعات متعلق به زباله‌دانی عمومی هستند و برخی هم به سطل بازیافت می‌روند.
اگر محصولی که می‌خرید برچسب بازیافت نداشته باشد و در مورد قابل بازیافت بودن آن مطمئن نباشید، به جای آن‌که «بازیافت آرزومندانه» و احتمالاً بقیه اشیا را آلوده کنید، بهتر است آن را در سطل‌های زباله عمومی بیندازید.
برچسب بازیافت آسترالیا Source: Clean Up Australia
بردن زباله به محلات تعیین شده
هرچند که پلاستیک‌های نرم را نمی‌توان از طریق سطل‌های زباله شهرداری بازیافت کرد، با آن‌هم آن‌ها قابل بازیافت هستند. اما برای این کار، باید آن‌ها را به مکان‌های مخصوصی ببرید که در سراسر کشور وجود دارند.
شرکت زمینه بازیابی و استفاده مجدد از پلاستیک نرم را فراهم کرده است و بیش از یک‌هزار و ۹۰۰ محل جمع‌آوری در سراسر کشور، از جمله در تمام مراکز خرید بزرگ، دارد.
ربکا گِلِگ‌هورن، مدیر بازاریابی و ارتباطات در گروه رِد (RED Group)، می‌گوید که تا اکنون مقدار حیرت‌انگیزی از پلاستیک نرم از محل‌های دفن زباله بازیافت شده‌اند.
او می‌گوید:
هر روز چهار میلیون قطعه پلاستیک نرم به سطل‌های ردسایکل بازگردانده می‌شوند.
او می‌افزاید: «میانگین وزن هر قطعه چهار گرام است، بنابراین روزانه ۱۶ هزار کیلوگرام پلاستیک نرم از محل دفن زباله در سراسر کشور نجات می‌یابند و برای بازیافت فرستاده می‌شوند.»
از کیسه‌های محصولات تازه گرفته تا کیسه‌های نان، کیسه‌های زیپ‌دار و حتی پلاستیک‌های حباب‌دار، از این‌که ببینید چقدر پلاستیک نرم را واقعاً می‌توانید بازیافت کنید، شگفت‌زده خواهید شد.
با این حال، استثناهایی وجود دارند و مانند هر مواد بازیافت‌پذیر دیگر در آسترالیا، باید دنبال ای‌آرال (برچسب بازیافت آسترالیا) باشیم. راهنمایی دارد که در آن می‌توانید ببینید کدام پلاستیک‌ها از طریق برنامه این شرکت بازیافت می‌شوند.
خانم گلگ‌هورن می‌گوید:
پلاستیک‌های عمده‌ای را که ما نمی‌توانیم بگیریم، آن‌هایی اند که کاملاً نقره‌ای هستند و میزان آلمونیم بالایی دارند. همچنین ما نمی‌توانیم پلاستیک‌های نرم قابل کمپوست (compostable) و تجزیه‌پذیر (biodegradable) را بگیریم.
پلاستیک‌های نرم قابل کمپوست و تجزیه‌پذیر زیستی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در طبیعت تجزیه شوند، بنابراین وقتی این نوع پلاستیک‌ها برای تولید محصولات جدید استفاده می‌شوند، می‌توان آن‌ها را به‌راحتی تجزیه کرد.
برخی از شهرداری‌ها همچنین ممکن است روزهایی را برای جمع‌آوری سایر زباله‌های خانگی غیرقابل بازیافتی چون زباله‌های برقی و اشعه ایکس‌دار اختصاص داده باشند. همچنین آن‌ها شاید مواد شیمیایی خطرناک و باتری‌ها را برای دفع ایمن جمع‌آوری کنند.
استفاده مجدد برای آینده بهتر
در حالی که تبدیل کردن زباله به چیزهای جدید تأثیر مثبتی بر محیط زیست دارد، اما این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که ما هنوز هم مقدار بسیار زیادی از محصولات را تولید و مصرف می‌کنیم.
اکنون روند رو به رشدی در سراسر جهان، از جمله آسترالیا، شکل گرفته است که مردم اشیا و وسایل را به صورت رایگان در اختیار همدیگر قرار می‌دهند تا از آن‌ها به صورت مجدد یا در راستای یک هدف دیگر استفاده صورت بگیرد.
جنبشی زیر نام در سال ۲۰۱۳ در ایالات متحده امریکا شکل گرفت و اکنون به سراسر جهان گسترش یافته است.
لیف مک‌گینس که گروه گسترده 'پروژه هیچ‌چیز نخرید' را در منطقه هیلز سیدنی رهبری می‌کند، می‌گوید که مردم کم‌کم این سوال‌ها را از خود می‌پرسند که منابع آن‌ها از کجا می‌آیند و به کجا می‌روند.
استفاده مجدد، راهی به آینده بهتر Source: Getty Images/Su Arslanoglu
خانم مک‌گینس می‌گوید: «ما دیگر به سطل سرخ/قرمز به عنوان یک سیستم جادویی فکر نمی‌کنیم که چیزها را بدون احساس گناه در آن بیندازیم و سپس آن‌ها ناپدید شوند.»
او معتقد است که مردم دیگر نمی‌خواهند به روش گذشته در تولید زباله سهیم باشند.
اعضای این گروه روزانه اقلام زیادی، از اسباب‌بازی‌هایی که کودکان برای استفاده از آن‌ها بزرگ شده‌اند گرفته تا اشیایی که در الماری/کمد لباس بدون استفاده می‌مانند را با همدیگر شریک می‌کنند.
خانم مک‌گینس می‌گوید، اغلب چیزهایی که 'فاقد ارزش اقتصادی' دانسته می‌شوند، مانند جعبه‌های کوچ‌کشی و قلمه‌های گیاهان، اقلامی هستند که بیشتر هدیه می‌شوند.
استفاده مجدد از اشیا و وسایل نه تنها تأثیر مثبت بلندمدت بر محیط زیست دارد، بلکه روابط اجتماعی را نیز تقویت می‌کند.
