با نخستین تیم نجات غریق آسترالیا که کل اعضای آن دختران افغان هستند، آشنا شوید

چندسال پیش، زمانی که تازه به کشور جدیدشان پا گذاشتند، همگی از آب هراس داشتند، اما در ماه مارچ امسال از مسابقات قهرمانی نجات غریق ایالت خود مدال نقره آوردند.

اعضای نخستین تیم تمام‌افغان نجات غریق آسترالیا می‌گویند وقتی تازه به این کشور آمدند، نه تنها شنا بلد نبودند، بلکه از راه رفتن داخل آب هم می‌ترسیدند.

ستاره رضایی، ۱٨ ساله، یکی اعضای این تیم می‌گوید: «وقتی آسترالیا آمدیم، اصلاً شنا یاد نداشتم و از آب هم خیلی می‌ترسیدم».

این گروه دختران جوان مصروف آموختن زبان انگلیسی بودند که رمزی حسینی، افسر پروژه چندفرهنگی سازمان نجات غریق ویکتوریا (Life Saving Victoria) برای یک جلسه آگاهی‌دهی به آموزشگاه آن‌ها آمد.

راست به چپ: سحر احسانی، ثنا موسوی، صابره جعفری، مهدیه رضایی و ستاره رضایی بعد از مسابقه شان در ساحل لورن. Source: Life Saving Victoria/Rob Gunstone

اعضای این تیم از همان جلسه اول به برنامه آموزش شنای تحت حمایت سازمان نجات غریق ویکتوریا پیوستند و سال بعدش شامل باشگاه نجات غریق بون‌بیچ (Bonbeach) واقع در جنوب‌شرق شهر ملبورن شدند.

خانم رضایی می‌گوید: «کم کم که پیش رفتم، هر هفته علاقه‌ام به شنا بیشتر شد و این را فهمیدم که در آسترالیا باید هر کسی شنا بلد باشد و وقتی شنا یاد داشته باشید، تنها به خودتان کمک نمی‌کنید؛ می‌توانید جان یکی دیگر را هم نجات بدهید و خیلی مفید است».

مدال نقره

این تیم ابتدا به قصد اشتراک در مسابقات قهرمانی ٢٠٢٠ ایالت ویکتوریا آمادگی می‌گرفتند، ولی بعد از شیوع کووید-۱٩ این مسابقات لغو شدند.

اما اعضای تیم به تمرین‌های خود ادامه دادند و در نهایت در ۱٤ام مارچ ٢٠٢۱ در روستای ساحلی لورن (Lorne) مسابقه دادند و با گرفتن مدال نقره در گروه سنی زیر ۱٩ سال، زحمات خود را به ثمر نشاندند.

ثنا موسوی، ۱٩ ساله، وقتی تازه به آسترالیا آمده بود، با راه رفتن داخل آب هم احساس راحتی نمی‌کرد. Source: Supplied/Sana Mosawi

آن‌ها یکی از دو تیم ارشد «نجات و احیا» (Rescue and Resuscitation) متشکل از افراد دارای پیشینه متنوع فرهنگی-زبانی بودند که از باشگاه نجات غریق بون‌بیچ در این مسابقات حضور یافته بودند.

ثنا موسوی، یکی دیگر از اعضای تیم این لحظه را چنین تعریف می‌کند: «برای ما یک لحظه بسیار پرافتخار بود. ما از پارسال روی آن کار می‌کردیم».

آقای حسینی می‌گوید این تیم چالش‌های عدیده‌ای را برای رسیدن به این لحظه سپری کرده‌اند.

او می‌گوید: «این‌ها هم بسیار محنت کشیدند و هم همه را تحت تأثیر قرار دادند. من کاملاً شوکه شده بودم».

«ابتدا که آن‌جا رفتند، اندکی دستپاچه بودند، به خاطری که مسابقه است، به خاطری این‌که اولین بار به ساحلی رفته بودند که موج‌های کلان داشت، و وقتی شروع کردند، دیدند که این کار را می‌توانند، خیلی علاقه‌مندی نشان دادند، بسیار تحت تأثیر قرار گرفته بودند و برای شان یک لحظه بسیار پرافتخار بود، بسیار خوش شده بودند».

با اعضای تیم آشنا شوید

دو خواهر، ستاره و مهدیه رضایی، وقتی تازه وارد آسترالیا شده بودند، هر دو از آب می‌ترسیدند. Source: Supplied/Setara Rezaei

ستاره و خواهر ۱٦ ساله‌اش مهدیه رضایی، در یک خانواده مهاجر افغان در کشور ایران متولد و بزرگ شده‌اند.

پدر آن‌ها در سال ٢٠٠٨ به عنوان پناهنده به آسترالیا آمد و خانواده‌اش ده سال بعد در ٢٠۱٨ به او ملحق شدند.

سه ماه از ورود این دو خواهر به آسترالیا نگذشته بود که از کلاس زبان‌آموزی به برنامه شنای سازمان نجات غریق ویکتوریا پیوستند.

تمنا احمدی، ۱٥ ساله، متولد و بزرگ شده پاکستان است و در سال ٢٠۱٨ به آسترالیا مهاجر شد.

تمنا احمدی می‌گوید در جایی که او بزرگ شده، شهر کویته پاکستان، شنا برای دختران و زنان یک امر معمولی نیست. Source: Supplied/Tamana Ahmadi

این دانش‌آموز صنف دهم مکتب می‌گوید که بعد از ورودش به آسترالیا «مستقیماً» شامل برنامه شنای سازمان نجات غریق ویکتوریا شده است.

ثنا موسوی، ۱٩ ساله، قبل از مهاجرت به آسترالیا در یک خانواده مهاجر افغان در پاکستان متولد و بزرگ شده است.

او که در ابتدای ورودش به آسترالیا حتا با راه رفتن در داخل آب احساس راحتی نمی‌کرد، سال بعدش به باشگاه نجات غریق بون‌بیچ پیوست.

سحر احسانی، ۱٧ ساله، متولد افغانستان و بزرگ شده شهر کویته پاکستان است.

این دانش‌آموز صنف دوازدهم که حاضر نبود حجاب خود را کنار بگذارد، می‌گوید تصمیم پیوستن به برنامه آموزش شنا برایش «سخت» بوده است.

صابره جعفری، ۱٩ ساله، متولد و بزرگ شده افغانستان است و اواسط ٢٠۱٨ به حمایت برادر خود به آسترالیا آمد.

«درکِ ایمن بودن و محافظت از دیگران» بزرگ‌ترین انگیزه او برای پیوستن به نیروی داوطلب نجات غریق بود.

'نمی‌خواستم حجابم را قربانی کنم'

تصمیم یاد گرفتن شنا و پیوستن به نیروی نجات غریق برای سحر احسانی دشوار بود، زیر نمی‌خواست حجاب خود را از دست بدهد. Source: Supplied/Sahar Ehsani

اعضای این تیم می‌پذیرند که در ابتدای ورودشان به برنامه آموزش شنای سازمان نجات غریق ویکتوریا، نسبت به حساسیت‌های فرهنگی و داشتن حجاب هنگام آب‌بازی حساس بودند.

اما این مشکل را سازمان نجات غریق ویکتوریا با سفارش بورکینی‌های مخصوص برای آن‌ها رفع کرد.

خانم احسانی می‌گوید: «آب‌بازی یاد نداشتم. این‌جا هم که آمده بودم، هیچ در ذهنم نبود که آب‌بازی یاد بگیرم. نجات غریق ویکتوریا که آمد و ما را با این برنامه خود معرفی کرد، از آن به بعد خیلی علاقه گرفتم و من که نمی‌خواستم حجابم را قربانی کنم، برایم یک تصمیم مشکل بود».

این تصمیم به همان اندازه برای خانم موسوی نیز دشوار بود: «اول‌ها وقتی تازه آموزش شنا را شروع کرده بودیم، خودم نمی‌خواستم بروم، چرا که آن زمان این طرز فکر را داشتیم که مثلاً دختران شنا نمی‌کنند، یا اگر مثلاً بکنیم، حجاب مان چطور می‌شود؟»

«اما مرا پدرم حمایتم کرد و گفت تو در جایی چون آسترالیا زندگی می‌کنی، باید شنا یاد داشته باشی».

مشکل حجاب با سفارش پوشاک مخصوص شنا برای زنان مسلمان توسط سازمان نجات غریق ویکتوریا رفع شد. Source: Life Saving Victoria/Rob Gunstone

او اکنون زنان مهاجر و دارای پیشینه متنوع فرهنگی-زبانی را تشویق می‌کند که شنا را یاد بگیرند.

او می‌گوید: «شنا را باید یاد بگیرند، چون که آب بازی در جایی مانند آسترالیا بسیار ضروری است، چرا که چهار طرف ما آب است ... این چیزی است که زندگی آن‌ها را نجات می‌دهد».

آمار بلند غرق شدن در جوامع مهاجر

سازمان نجات غریق ویکتوریا که امیدوار است بتواند از طریق جذب نیروی نجات داوطلب از میان جوامع چندفرهنگی توجه این جوامع را به اهمیت دانستن ایمنی آب جلب کند، می‌گوید افرادی که متولد آسترالیا نیستند، حضور نامتناسبی در آمار غرق شدگان کشور دارند.

رمزی حسینی، ٢٦ ساله، هفت سال قبل وقتی مصروف آموختن زبان انگلیسی بود، در برنامه آموزش شنای نجات غریق ویکتوریا ثبت نام کرد و بعد از یاد گرفتن شنا، به عنوان نجات غریق داوطلب و مأمور نجات غریق در استخر کار کرد.

رمزی حسینی اکنون در برنامه چندفرهنگی سازمان نجات غریق ویکتوریا کار می‌کند. Source: Supplied/Ramzi Hussaini

او می‌گوید احتمال غرق شدن افراد متولد خارج پنج برابر بیشتر از آن‌هایی است که در آسترالیا متولد شده‌اند.

او می‌گوید: ««چون بیشتر آن‌ها از ممالکی می‌آیند که آب را ندیده‌اند، دریا را ندیده‌اند، از خطرات دریا آگاه نیستند، برخی از مردم از موسم اطلاع ندارند؛ این‌که هوا چطور است. بعضی آدم‌ها دریا را نمی‌فهمند، دریا هم از خودش یک موسم دارد، یک آب‌و‌هوا دارد».

«این افراد گه‌گاهی می‌آیند و خیال می‌کنند که در استخر شنا کرده‌ام، می‌توانم، شنایم خوب است، می‌توانم در دریا هم شنا کنم... به همین خاطر، مردم ما زودتر غرق می‌شوند، چون این چیزها را نمی‌دانند».

آقای حسینی توصیه می‌کند مردم همیشه از چهار اصل ایمنی آب پیروی کنند:

• تنها شنا نروید: همیشه با یکی بروید که در صورت بروز مشکل، بتواند کمک تان کند.
• همیشه بین پرچم‌های زرد و سرخ شنا کنید: این منطقه همیشه زیر نظارت نیروی نجات غریق است.
• آب‌وهوا را چک کنید: هوای ساحلی را چک کنید که در آن قصد شنا کردن دارید، نه از خانه را. برای چک کردن وضعیت آب‌وهوای دریا و ساحل، از وبسایت «beachsafe.org.au» یا اپ بیچ‌سیف (BeachSafe app) استفاده کنید.
• وقتی مشروبات الکولی یا مواد مخدر (به شمول داروی تجویز شده توسط طبیب) مصرف کرده‌اید، شنا نکنید: همیشه از داکتر خود بپرسید آیا دارویی که به شما تجویز کرده، بر توانایی شنا کردن تان تأثیر می‌گذارد یا خیر.