'خشونت نامرئی'
جِس هیل، نویسنده و روزنامه‌نگار تحقیقی چهار سال را صرف تحقیق درباره بحران خشونت خانگی در آسترالیا و نوشتن کتاب ببین به چه وادارم کردی (See What You Made Me Do) کرده است. نام این کتاب اکنون عنوان یک سریال مستند اس‌بی‌اس است.
او می‌گوید ماهیت کنترل اجباری در خانواده طوری است که آن را برای دیگران نامرئی (غیرقابل دید) می‌سازد.
خانم هیل نشانه‌های معمول کنترل اجباری را چنین بر می‌شمارد:
- کنترل مالی
- دور نگه‌داشتن قربانی از خانواده و دوستان
- مشکل ساختن دیدار قربانی با دیگران
- تهدید به آسیب‌زدن به خود (مجرم)، حیوانات خانگی یا کودکان
- کوچک و تحقیر مداوم قربانی-بازمانده
خانم هیل می‌گوید: «این‌گونه رفتارها نشانه سرخ خشونت در آینده نیستند، این‌ها خودِ خشونت هستند.»
یافته‌های تازه‌ترین گزارش مرکز چندفرهنگی مبارزه با خشونت خانوادگی ان‌تچ نشان می‌دهند که ۹۲ درصد مجرمان خشونت خانوادگی از رفتار کنترل‌گرایانه در قبال قربانیان شان کار گرفته‌اند.
بسیاری از قربانیان خشونت خانوادگی به دلیل ترس از لغو ویزه و اخراج از کشور در روابط خشونت‌آمیز می‌مانند. Source: iStockphoto
'شرایط فرهنگی'
آنو کریشنان، کارمند اجتماعی مقیم ملبورن، می‌گوید زنان دارای پیشینه چندفرهنگی اغلب شاید کنترل اجباری را به دلیل شرایط فرهنگی به عنوان سوءاستفاده/خشونت نشناسند.
او مثال می‌دهد که مجبور کردن زنی مسلمان یا هندو به انجام دادن چیزی خلاف عقایدش یا مجبور کردن یک گیاه‌خوار به پختن گوشت و سرزنش کردن او در صورت سرپیچی، در زمره رفتارهای کنترل‌گرایانه هستند.
او می‌گوید: «برخی از این‌ها نوع شدید کنترل اجباری به نظر نمی‌رسند، اما ممکن است مضرتر باشند و یک قربانی-بازمانده را از هسته بخورند.»
جس هیل می‌گوید: «این یک سیستم رفتاری است که اساساً متوقف نمی‌شود. این یک رفتار اجباری مداوم است و حتا اوقات خوش نیز بخشی از کنترل اجباری هستند. ماهیت به دام انداختن آن کاملاً اساسی است.»
آمار سازمان «فرزند انتخابی» (Children by Choice) می‌رسانند که بیش از یک زن در هر پنج زن دارای پیشینه متنوع فرهنگی-زبانی اجبار در تولید مثل (به دنیا آوردن/نیاوردن فرزند) را تجربه می‌کنند. یک‌سوم این زنان در عین حال مورد خشونت خانوادگی قرار می‌گیرند.
جاتیندر کور، کارمند اجتماعی مقیم بریزبین که با جوامع جنوب آسیایی کار می‌کند، توضیح می‌دهد که در مواردی شریک جنسی یا شوهر به اجبار زن را مجبور به سکس می‌کند، به این امید که او را حامله کند و کنترل کردنش را آسان‌تر بسازد.
خانم کور می‌گوید: «جنبه‌های دیگری که من دیده‌ام، انتخاب جنسیت یا سقط جنین اجباری است و شاید زن می‌خواهد کودک را نگه دارد، اما شریک زندگی نمی‌خواهد بچه‌دار شود.»
موانع ویزه و مقررات ویژه خشونت خانوادگی
جس هیل می‌گوید بسیار از قربانیان-بازماندگان دارای ویزه موقت به دلیل ترس از دست دادن ویزه خود، روابط خشونت‌آمیز را گزارش نمی‌دهند.
او تصریح می‌کند: «مردم می‌گویند، 'چرا افراد فقط این شرایط را ترک نمی‌کنند؟' شما کاملاً درمانده شده‌اید و به‌شدت برای بقای روحی و جسمی تلاش می‌کنید، ایده ترک کردن، به‌ویژه اگر شما مهاجر باشید، خاصتاً اگر ویزه موقت داشته باشید، خیلی پیچیده است.»
قانون مهاجرت آسترالیا به دارندگان ویزه موقت همسر (زیرکلاس ۳۰۹ یا ۸۲۰) یا ویزه ازدواج (زیرکلاس ۳۰۰) که خشونت خانوادگی را تجربه می‌کنند، اجازه می‌دهد حتا پس از پایان رابطه خود، درخواست ویزه دایمی همسر را ادامه بدهند.
جِس هیل، روزنامه‌نگار تحقیقی و نویسنده کتاب «ببین به چه وادارم کردی». Source: SBS
علی مجتهدی، وکیل مدافع ارشد می‌گوید متقاضیان باید سند و مدرک ارائه کنند که آن‌ها مورد خشونت خانوادگی قرار گرفته‌اند تا تحت پوشش مقررات خشونت خانوادگی قانون مهاجرت قرار بگیرند.
آقای مجتهدی می‌گوید: «ساده‌ترین راهش استفاده از آن‌چه ما شواهد قضایی می‌نامیم است، که می‌تواند شامل محکومیت محکمه یا حکم دادگاه، معمولاً دستور نهایی ممانعت از خشونت، باشد».
اما در غیاب شواهد قضایی، شواهد غیرقضایی، از قبیل گزارش داکتر، اظهارنامه قانونی روان‌درمان‌ها، روان‌شناسان و کارمندان اجتماعی نیاز خواهند شد.
او می‌گوید: «رهنمودهای دقیقی درباره این‌که آن گزارش‌ها حاوی چه باشند، وجود دارند».
تقاضای گسترش مقررات خشونت خانوادگی در قانون مهاجرت
آقای مجتهدی می‌گوید، مقررات خشونت خانوادگی تعداد بسیار اندکی از زیرکلاس‌های ویزه را در بر می‌گیرند. با این‌حال، او به دارندگان سایر ویزه‌های موقت توصیه می‌کند که به خاطر ترس از دست دادن ویزه خود در دام روابط خشونت‌آمیز گرفتار نمانند و آن‌ها را ترغیب به دریافت مشاوره حقوقی می‌کند.
آقای مجتهدی می‌گوید: «بنابراین آن‌ها ممکن است بتوانند بر اساس برخی دیگر از معیارهای ویزه برای ویزه‌ای درخواست بدهند».
از سوی دیگر، کارکنان خط مقدم و فعالان مبارزه با خشونت خانگی از حکومت فدرال می‌خواهند که دامنه مقررات خشونت خانوادگی قانون مهاجرت را گسترش دهد تا دارندگان سایر ویزه‌های موقت نیز تحت پوشش آن قرار بگیرند.
جاتیندر کور که پیشنهادهای زیادی را در تحقیقات مختلف دولتی نیز درج کرده می‌گوید: «آسترالیا باید یک ویزه داخلی برای زنان در معرض خطر داشته باشد. بنابراین، هر زنی، بدون در نظرداشت این‌که از کدام مسیر مهاجرت به آسترالیا آمده، اگر قربانی خشونت خانوادگی در آسترالیا شود، باید به طور خودکار یک ویزه دوساله زنان در معرض خطر بگیرد تا بتواند کمک و حمایت مورد نیاز خود را به دست بیاورد.»
آیا آسترالیا کنترل اجباری را غیرقانونی خواهد ساخت؟
در حالی که کنترل اجباری عامل اصلی خشونت فیزیکی و قتل است، تاسمانیا تنها حوزه قضایی در آسترالیاست که این نوع خشونت را جرم قلمداد می‌کند.
جس هیل می‌گوید: «جرم‌انگاری آن در سراسر آسترالیا اجتناب‌ناپذیر است.»
«مسأله فقط اطمینان از این است که در این فرایند از همه نمایندگی صورت بگیرد ... تا ما قوانینی را بسازیم، آموزش‌هایی را برای سیستم‌هایی طراحی کنیم که باید مجری این قوانین باشند، طوری که منجر به مجرم‌پنداری قربانیان نشود».
اما وکیل مهاجرت علی مجتهدی می‌گوید لایه‌های پیچیده دیگری برای زنان دارنده ویزه موقت وجود دارند که ابتدا باید رفع شوند، از جمله دسترسی به خدمات اجتماعی، مسکن، کارت درمان (خدمات درمانی) و پشتیبانی حقوقی.
پخش سریال مستند اس‌بی‌اس درباره خشونت خانوادگی زیر نام «ببین به چه وادارم کردی» ساعت ۸:۳۰ شام روز چهارشنبه، ۵ می، آغاز می‌شود. این برنامه را می‌توانید به صورت زنده از تلویزیون اس‌بی‌اس و به طور رایگان بر روی اپ ببینید. این سریال سه‌قسمته به صورت هفته‌وار به تاریخ‌های ۱۲ و ۱۹ می پخش و ساعت ۹:۳۰ یک‌شنبه‌شب‌ها از شبکه اس‌بی‌اس وایسلند تکرار می‌شود.
اگر شما یا فرد دیگری در معرض خطر قرار دارید، به شماره سه‌صفر (۰۰۰) زنگ بزنید.
برای مشاوره درباره خشونت خانوادگی یا حمله جنسی از وبسایت «» دیدن کنید یا به شماره ۱۸۰۰۷۳۷۷۳۲ زنگ بزنید.
برای آگاهی از خدمات قابل دسترس در هر ایالت یا قلمرو از نشانی زیر دیدن کنید:
خط تلفون ملی معلولیت و بی‌توجهی- ویژه گزارش‌دهی سوءاستفاده/بی‌توجهی به افراد دارای معلولیت| ۱۸۰۰۸۸۰۰۵۲
خط تلفون ویژه کمک به بزرگ‌سالان (ELDERHelp)| ۱۸۰۰۳۵۳۳۷۴
