این مرد که در اسناد محکمه/دادگاه از او به عنوان «متقاضی» یاد شده، در سال ۲۰۱۳ از راه دریا به آسترالیا می‌آید و در سال ۲۰۱۶ ویزه بریجینگ (پل) دریافت می‌کند.
مطابق اسناد دادگاه، شغل او در کشور آبایی‌اش افغانستان پلاسترکاری بوده و بعد از آمدن به آسترالیا نیز در همین شغل مشغول بوده است.
ماجرای زندان رفتن و لغو ویزه این مرد از آن‌جا آغاز می‌شود که او به همراه هم‌اتاقی دیگر خود تصمیم می‌گیرند از خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، نقل مکان کنند و هم‌خانه آن‌ها از این موضوع ناراحت می‌شود، چون که اجاره خانه روی دوش او می‌افتد.
آن‌ها با هم دعوا می‌کنند و سرانجام با هم درگیر می‌شوند. در جریان درگیری این مرد کف دست طرف مقابل را با چاقو زخمی می‌کند و جراحت کوچکی هم به سینه او وارد می‌کند.
این مرد همچنین در جریان درگیری دو بار طرف خود را تهدید به مرگ می‌کند.
سپس هر دو طرف درگیری به پولیس زنگ می‌زنند و این مرد پس از بازداشت شدن، به قید ضمانت آزاد می‌شود. سرانجام بعد از حدود دو سال جریان محاکمه او آغاز می‌شود و در سال ۲۰۲۰ به جرم «مجروح کردن یک شخص به قصد وارد کردن صدمات شدید بدنی» به سه سال حبس محکوم می‌شود.
او در دهم جون پس از گذراندن دو سال زندان به طور مشروط آزاد می‌شود، اما به دلیل نداشتن ویزه به بازداشتگاه منتقل می‌گردد. ویزه او به دلیل همین سابقه جرمی‌اش از سوی وزارت مهاجرت باطل شده بود.
او سپس طی درخواستی از وزیر مهاجرت می‌خواهد که تصمیم لغو ویزه‌اش را باطل کند، اما وزارت مهاجرت این درخواست او را رد می‌کند.
متقاضی سپس در محکمه/دادگاه تجدیدنظر اداری درخواست می‌دهد که تصمیم وزارت مهاجرت را بازبینی کند.
دادگاه تجدیدنظر اداری روز جمعه (۲۵ اکتبر) حکم کرد که تصمیم وزارت مهاجرت مبنی بر لغو ویزه این مرد کنار گذاشته شود.
قاضی این پرونده، برایان ریمنت، که معاون دادگاه تجدیدنظر اداری نیز هست، دلیل این تصمیم خود را تلاش‌های شخصی این مرد برای اصلاح، پشیمانی او ارتکاب جرم، گزارش یک روان‌شناس مبنی احتمال پایین ارتکاب مجدد جرم، واجد شرایط بودن برای پناهندگی و وضعیت خانواده‌اش در افغانستان ذکر کرده است.
در جلسات استماعی این پرونده یکی از کارفرمایان پیشین این مرد از او به عنوان یک «کارگر خوب» یاد کرده و گفته حاضر است دوباره او را استخدام کند.
مرد دیگری از آشنایان خانوادگی او که رییس یک سازمان هزارگی آسترالیایی است نیز از او به حیث یک شخص «مؤدب، محترم و پیرو قانون» یاد کرده است.
قاضی ریمنت در حکم خود نوشته است: «با در نظر گرفتن موارد مختلفی که به آن‌ها اشاره کردم و ایجاد تعادل بین آن‌هایی که به نفع ابطال [تصمیم وزارت مهاجرت] هستند در برابر آن‌هایی که طرفدار ابطال نیستند، به نظر من، تصمیم صحیح یا ارجح این است که تصمیم لغو ویزه بریجینگ متقاضی به تأسی از بند چهارم ماده ۵۰۱سی‌ای (501CA) قانون مهاجرت مصوب ۱۹۵۸ باطل شود.»
