'برنامه رهبری ورزشی بانوان آرزو' (Arezo Women’s Sports Leadership Program) که در نوع خود نخستین است، به ابتکار 'فوتبال یونایتد' و گروه توسعه جوانان 'فرصتآفرینی' (Creating Chances) و به حمایت شورای مهاجرت آسترالیا و دانشگاه نیوساوتولز راهاندازی شده است.
هدف این برنامة ویژة زنان افغان، متحد کردن رهبران نوظهور زن در عرصه ورزش از سراسر آسترالیا و تجهیز آنها به مهارتها و اعتمادبهنفس لازم برای رهبری تغییرات اجتماعی است.
فاطمه ۲۰ ساله که تا قبل از سقوط کابل دروازهبان تیم ملی فوتبال زنان افغانستان بود، یکی از اشتراککنندگان این برنامه آموزشی سهروزه است.
فاطمه میگوید، از اینکه آسترالیا به آنها فرصت زندگی دوباره و حفظ «آرزوها و رویاهای» شان داده است، احساس خوشبختی میکند.
او میگوید: «در ۲۰۲۱ وضعیت در افغانستان ناگهانی دگرگون شد ... ما به عنوان دختران سرشناسی که برای تیم ملی بازی میکردیم، با مشکلات بزرگی روبهرو بودیم و فرصتی از آسترالیا طرف ایجاد شد که از کشور خارج شویم و تلاش کنیم آرزوها و رویاهایی را که زمانی مرده بود، زنده نگهداریم.»
شگوفه حسنی، هماهنگکننده بانوان آرزو، میگوید این برنامه فرصتی را برای شرکتکنندگان فراهم میسازد تا برای رهبری تغییرات مثبت در جوامع خود از طریق ورزش، مهارتهای لازم را کسب کنند.
به گفته او، هدف این برنامه، استفاده از ورزش به عنوان یک پلفترم برای کمک به زنان بیشتر است.
او میگوید: «آرزو در دری به معنای امیدها و رویاهاست و این همان چیزی است که ما میخواهیم دختران برای انجام آن به اینجا بیایند.»
او میافزاید: «ما رهبرانی برای فردا، برای آینده، خواهیم بود. بنابراین، ما الهامبخش دیگر دختران، دیگر زنان و جوانان خواهیم بود تا تلاش کنند که این پلتفرم را برای الهام بخشیدن به مردم دیگر حفظ کنند، بهویژه برای کشورمان افغانستان که در آن زنان از حقوقی برخوردار نیستند.»
LISTEN TO
با نخستین تیم نجات غریق آسترالیا که کل اعضای آن دختران افغان هستند، آشنا شوید
SBS Dari
29/03/202119:54
این برنامه در زمانی راهاندازی شده است که جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ در قطر جریان دارد و اعتراضات قبل و در جریان مسابقات نشان دادهاند که میتوان از ورزش به عنوان وسیلهای برای آوردن تغییرات مثبت اجتماعی استفاده کرد.
اسما محمدزاده، شرکتکننده دیگر برنامه آموزشی بانوان آرزو، میگوید: «من فکر میکنم نخواندن سرود ملی توسط تیم ایران، خیلی قدرتمند بود. در جامعهای که من به آن تعلق دارم، دختران واقعاً به ورزش تشویق نمیشوند.»
«پس من فکر میکنم از ورزش میتوان برای شکستن مرزها استفاده کرد.»
اسما میرزایی، یکی دیگر از شرکتکنندگان، این برنامه را فرصتی برای تأمل در سرنوشت خویشتن میداند.
او میگوید: «این یک لحظه بسیار نمادین برای ماست که نشان دهیم آنچه در وطن ما اتفاق میافتد، نمیتواند از حرکت رو به جلو ما جلوگیری کند.»