ታገሬ ወጥቼ - ከተማ ገብቼ
ገድ ቀናኝና - ካንቺ ተዋድጄ
አልችል ብል ልለምደው - የከተማን ኑሮ
በአነጋገሬ ላይ - አሰማሽ እሮሮ፤
‹‹ፀሐይ›› አልኩ ብዬ - ‹‹ጠሀይ›› በማለቴ
‹‹ፀጉር›› ልል ፈልጌ - ‹‹ጠጉር›› የሚልን ቃል - ከአፌ በማውጣቴ ተበሳጨሽና - ቁጣ አዘነብሽብኝ በ‹‹አድርግ››ና ‹‹አታድርግ›› - ግማሽ ቀን ዋልሽብኝ፤
‹‹ ‹ፀ› ማለት ሲገባህ - ‹ጠ›ን አትጥራ ሁሌ - ዳግም እንዳልሰማ እንዳታዋርደኝ እንዳታስፎግረኝ - በመሃል ፒያሳ - በነቃ ከተማ በቃህ አቁም በቃ - ዘወትር ‹ጠ› አትበል ‹ጠሎት›ንም ‹ፀሎት› - ‹ጠሀይ›ን ‹ፀሐይ› በል!››
ትዕዛዝሽን ላከብር - ምን ብጠነቀቅም
‹‹ጠ››ን በ‹‹ፀ›› ተክቼ - ተናግሬ አላውቅም፤
ይህን አየሽና…
‹‹ይቅር እንለያይ - በአንተ አልፈር እኔ
ከብጤህ ተዛመድ - አቻ ሽቷል ጎኔ!››
ብለሽ ተለየሽኝ - ያላንዳች ይሉኝታ
ባላወቅሁት ‹‹ቅጥበት›› - ባልገመትኩት አፍታ፤
ሳስበው አመመኝ…
ሰበብሽ ያበግናል - ያጨሳል፣ ያደብናል
ሰው እንዴት በቋንቋ - ፍቅርን ይመዝናል?
ታዲያ ምኔ ዋዛ - ምኔ ሞኝ ነውና
እኔም በተራዬ - እንተከተክ ጀመር - ‹‹ፀ››ን ተካሁኝና
ይኸው ይኸውና …
‹ፅፍራም› ነሽ፣ ‹ገፃፃ› - ፍቅር የማይገባሽ
‹ፀብ› እንጅ መዋደድ - ‹ፄና› የሚነሳሽ
እስኪ አሁን በሞቴ
ምኑ ነው ‹ፅፋቴ›?
በ‹ፀራራ› ፀሐይ - ‹ወክ› እናድርግ ማለቴ?
‹ፀርሙስ› ሙሉ ቢራ - በቀን ‹መፀፃቴ›?
በ‹ፀፀር› ጎዳና - ‹ፀጅ› ይዤ ‹መውፃቴ›?
ነው ወይስ ኮብልዬ - ከ‹ገፀር› ‹መምፃቴ›?
በያ ንገሪኛ
ምኑ ነው እሚያሳፍር - ይህ የኔ አማርኛ?
እኔ ግን ልንገርሽ?
በ‹ፀበልም› ባልድን - ባይለቀኝም ፍቅርሽ
አብሮ መውፃት መግባት - ሰርክ ካሳፈረሽ
ወይ ካሸማቀቀሽ
ከእኔ ጋር መታየት - ከሰው ካሳነሰሽ
ያውልሸ ጎዳናው - ሂጅ ወደፈለገሽ
‹ቢፄ›የን አላፃም
እኔ የሞፃው ልጅ
‹ፀብራራ›ው ‹ገፀሬ› - ‹ፃፃ› አለኝ መሰለሽ!!
